Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

ΣΕ ΚΑΝΑΜΕ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙΣ !!!!

Χθες το απόγευμα μόλις μπήκα στο σπίτι, παρατήρησα πως επικρατούσε πολύ ….. ησυχία, πράγμα περίεργο για σπίτι με δυο μικρά παιδιά!  Ο σύζυγος μόλις είχε επιστρέψει κι εκείνος, έβγαζε τα βρεγμένα από την βροχή παπούτσια του.
  • «Τι έγινε;» Ρώτησα. «Που είναι τα ζουζούνια;».
  • «Ααααα  δεν είναι εδώ μου λέει» και μου κλείνει το μάτι, κάνοντας νόημα πως είναι κρυμμένα στο κρεβάτι μας, κάτω από το πάπλωμα και αρχίζουμε το … θέατρο!!!
  • «Καλά βρε Βασίλη, που πήγαν τα παιδιά; Τα άφησες να βγουν έξω με την βροχή;»
  • «Δεν ξέρω αγάπη μου, εγώ τώρα ήρθα και δεν τα βρήκα εδώ».
  • «Καλά, δεν ξέρεις που είναι τα παιδιά; Τι έγινε; Έφυγαν;»
  • «Τι να σου πω αγάπη μου, δεν ξέρω, μήπως δεν γύρισαν από το σχολείο;»
  • «Λες; Καλά, θα πάρουμε τηλέφωνο να ρωτήσουμε. Τώρα όμως, θέλω λίγο να ξαπλώσω, με πονάει η μέσηηηηηηη μουυυυυυ» λέω και ξαπλώνω πάνω στο πάπλωμα που έκρυβε τους ζαβολιάρηδες!
  • «χα χα χα χαχα» κάτω από το πάπλωμα!!!
  • «Μα, τι έχει το κρεβάτι; Γιατί είναι έτσι, κάτι έχει το κρεβάτι Βασίλη, κοίτα πως είναι….» λέω και προσπαθώ να ισιώσω το πάπλωμα, γαργαλώντας και ζουλώντας ….
  • «χα χα χα χα χα» τα γέλια …!
  • «Ααααααα Βασίλη, το πάπλωμα γελάει!  Τι έγινε; Βγήκαν οι καλικάντζαροι;»
  • «χα χα χα χα» δωσ’  του γέλια……
  • «Βασίλη κάτι γίνεται εδώ σου λέω, έλα να βοηθήσεις…..»
  • «ΜΠΟΥΜ» !!!!!!!!!!!!  «Στην σκάσαμε, εμείς ήμασταν»
  • «Αααααα εσείς ήσασταν εεεε;;;;; Κι εγώ τρόμαξα ΤΟΟΟΟΟΟΟΣΟ ΠΟΛΥ» και αρχίζουμε πάλι τα γαργαλητά. Και μετά άρχισαν να μου κάνουν γκριμάτσες, να πέφτουν πάνω μου και να με φιλάνε δυνατά, να μου λένε πως πέρασαν την μέρα τους, για τα «άριστα» και τα αυτοκόλλητα στην ορθογραφία  και εγώ ξέχασα και την κρίση, και τους απλήρωτους λογαριασμούς, και τα κουτσουρεμένα μεροκάματα! Κάποια στιγμή, όταν με άφησαν επιτέλους να βγάλω τα παπούτσια μου (όχι δεν είχα προλάβει να το κάνω….) η μικρή με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: «ΣΕ ΚΑΝΑΜΕ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙΣ»! και έμεινα "κάγκελο"…..  
FreeDigitalPhotos.net
Image creator's user name: "Feelart
 
 


11 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Αχ Τόνια μου, εγώ να δεις τι έπαθα εκείνη την στιγμή! Τι μας κάνουν τα άτιμα τα παιδιά! Νομίζουμε πως "δεν ακούνε" και "δεν βλέπουν" γιατί "είναι παιδιά", αλλά τελικά είναι πάντα εκεί.....

      Διαγραφή
  2. Τι γλυκά παιδάκια που έχεις! Σου έφτιαξαν την διάθεση Μαράκι. Τα άτιμα, έχουν τρομερή διαίσθηση.
    Και εμείς το κάνουμε αυτό....κάτω από τα πάπλωμα τα παιδιά, θέατρο εμείς, ξαπλώνουμε πάνω στα παιδιά και καλά για υπνο! Ακριβώς όμως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμητρα, ευτυχώς που έχουμε τα πιτσιρίκια και ξεχνιόμαστε! Τι πλάκα που έχει αυτό το παιχνίδι!

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Ελπίδα μου, η μικρή ειδικά είναι πολύ εκδηλωτική. Ξυπνάει καμιά φορά το βράδυ και μου λέει: αχ μανούλα μου, τι ομορφη που είσαι, σ' αγαπώ πολύ! Εν αν έχεις έναν άνθρωπο που στις 4.00 τα ξημερώματα σου λέει πως είσαι πολύ όμορφη και σ' αγαπάει, έχεις όλον τον κόσμο!

      Διαγραφή
  4. Εχουμε παιξει απειρες φορες αυτο το θεατρικο. Αλλα η τελευταια ατακα σε καθηλωνει. Τα παιδια καταλαβαινουν πιο πολλα απ οσα μπορουμε να φανταστουμε.Φιλακια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αυτό που λέει και το τραγουδάκι "Πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα....". Καλημέρα!

      Διαγραφή
  5. αχ μωρε αυτες τις στιγμες σκεφτομαι και μπορω να χαμογελω ακομη!
    αχ μωλε μωλε που λεει και η ταλιμπανουλα μου!

    να τα χαιρομαστε τα ζουζουνια μας! παντα γερα να ναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να τα χαιρόμαστε! Και όλα τα άλλα, θα τα παλαίψουμε! Για τα ζουζούνια μας ρε γμτ!!!

      Διαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........