Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ....

Κάθε πρωί, παίρνω τα παιδάκια μου από το χέρι και τα πηγαίνω στο σχολειό τους. Στην 10λεπτη διαδρομή μας, τιτιβίζουν ασταμάτητα και εγώ πρέπει να απαντάω συγχρόνως και στους δύο. Από την μια ο μεγάλος με σοβαρούς προβληματισμούς όπως οι ήρωες Hero Factory των Lego και από την άλλη, οι δηλώσεις της μικρής, πως ο φίλος της ο Γιάννης είναι γλυκούλης (!!!) και η απόφασή της να χαρίσει την γόμα-καρδούλα στην Αναστασία! Εγώ πρέπει να απαντάω με ενδιαφέρον σε αυτά που με λένε και μαζί να τους εξηγώ πως περιμένουμε τον "Γρηγόρη" για να περάσουμε απέναντι, πως στο διάλειμμα πρέπει να προσέχουν μην χτυπήσουν και ως γνήσια ελληνίδα μάνα, εάν έχουν επαναληπτικό τεστ στην Ιστορία, να κάνω και μια ερώτηση όπως "τι σύμβολο είχε ο Θεός Απόλλωνας";!
Πάνω απ' όλα όμως, λέμε "καλημέρα". Σε όλους! Στους συμμαθητές και τους γονείς τους που βλέπουμε στον δρόμο, στην κυρία Αργυρώ την δασκάλα της Έκτης, στον κύριο Κώστα τον χασάπη που περνάμε έξω από το μαγαζί του, στον περιπτερά (αφού χαζέψουμε τα περιοδικά Playmobil), στις γειτόνισες που έχουν βγει για τα πρωινά ψώνια. Λέμε καλημέρα γενικά σε όποιον δούμε. Επίσης, λέμε "ευχαριστώ" και χαμογελάμε στον οδηγό που σταματάει για να μας αφήσει να περάσουμε απέναντι (που μεταξύ μας, είναι είδος προς εξαφάνιση). Οταν ήταν πιο μικρά, λέγαμε καλημέρα και στα αδέσποτα γατιά που βλέπαμε στον δρόμο και στα πουλάκια που τσιμπολογούσαν ψίχουλα στο πεζοδρόμιο. Και πραγματικά, τις εννοώ όλες αυτές τις καλημέρες. Γιατί όλο αυτό που περνάμε, το περνάμε όλοι μαζί. Δεν μου φταίει ούτε ο γείτονας, ούτε ο χασάπης, ούτε ο δάσκαλος! Και δεν πρέπει να χάσουμε την ανθρωπιά μας και να κλειστούμε στο καβούκι μας. Πρέπει να λέμε "καλημέρα" κι "ευχαριστώ", πρέπει να κρατάμε την πόρτα για να βγει και αυτός που έρχεται πίσω μας, πρέπει να δίνουμε την θέση μας στην έγκυο ή την μανούλα με το μωρό στο λεωφορείο και να μην κάνουμε πως κοιτάμε έξω από το παράθυρο. Πρέπει επιτέλους να κοιτάξουμε το "εμείς" και όχι το "εγώ". Να δούμε τι μπορεί να κάνει ο καθένας για όλους και όχι μόνο για τον εαυτό του.
 
Καλημέρα σας!
 
 
 

6 σχόλια:

  1. Υπέροχη ανάρτηση ! Προσωπικά πιστεύω ότι τρεις είναι οι λέξεις που χαρακτηρίζουν έναν πολιτισμένο άνθρωπο : η καλημέρα , το ευχαριστώ και η συγγνώμη ....Μπράβο κορίτσι μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η συγγνώμη είναι η πιο δύσκολη, γιατί πρέπει να αναγνωρίσεις κάποιο λάθος. Η καλημέρα και το ευχαριστώ, δεν κοστίζουν τίποτα! Προσωπικά, ένιωσα πολύ όμορφα όταν χθες το πρωί στον δρόμο για το σχολείο, η κόρη μου, μου είπε "Μαμά, μου αρέσει που λέμε σε όλους καλημέρα".

      Διαγραφή
  2. τι καλά που τα λες..κι εμείς της καλημέρας είμαστε..κι επίσης του "γειά σας". Ο Νικόλας χαιρετάει μέχρι και τα κουνιστά αλογάκια-παιχνίδια..χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί, τα παιχνίδια δεν έχουν ψυχή; Μπράβο Νικόλα! Σε πολλά πράγματα πρέπει να παραδειγματιζόμαστε από τα παιδιά.

      Διαγραφή
  3. Πες τα Μαρία! Έτσι πρέπει να είναι, να χαμογελάμε στους ανθρώπους που βλέπουμε καθημερινά κι ας μην τους ξέρουμε προσωπικά, να είμαστε ευγενικοί και ευχάριστοι. Αυτή η διάθεση περνάει και στους υπολοίπους και σιγά σιγά γίνεται μια υπέροχη συνήθεια:) Εμείς τουλάχιστον κάνουμε το ίδιο με σας, χαιρετάμε όλο τον κόσμο και βλέπω ότι "πιάνει", μεταδίδουμε θετική ενέργεια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι, πως κάποιες φορές χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια να βγει στην επιφάνεια η καλή διάθεση, αλλά πραγματικά δεν βρίσκω λόγο να δω έναν άνθρωπο στον δρόμο το πρωί και να έχω τα μούτρα στο πεζοδρόμιο ή να του πω το γνωστό άντε @#%#@@#$ κι εσύ και ο γρύλος σου, επειδή δεν πληρώνομαι!

      Διαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........