Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Με γεια σου μωράκι !!!

Έχει γίνει παράδοση πλέον, για όποιο μωρό γεννιέται στην τρελοπαρέα μας, να πλέκω μια κουβερτούλα. Έτσι λοιπόν δεν μπορούσα να αφήσω το μωράκι της Γεωργίας που θα γεννιόταν καταχείμωνο, Γενάρη μήνα, χωρίς μια ζεστή και απαλή «αγκαλίτσα» για να χουχουλιάζει !!!

Λίγο όμως οι ιώσεις που περάσαμε οικογενειακώς, λίγο οι γιορτές και οι προετοιμασίες, λίγο τα διαβάσματα για τα διαγωνίσματα των παιδιών, το πλέξιμο έμεινε πίσω. Και μπορεί η δική μου εσάρπα και η κουβέρτα της κόρης μου να μπορούν να περιμένουν για να τελειώσουν και να χρησιμοποιηθούν….. του χρόνου, η κουβερτούλα του μπέμπη όμως, έπρεπε να τελειώσει. Και για να τελειώσει……. έπρεπε να …. αρχίσει !!!!

Έλα όμως, που το βράδυ της 26ης Δεκεμβρίου, αφού είχαμε πια φάει την γαλοπούλα (και πολλά άλλα) είχαμε πάει βόλτες και είχαμε παίξει επιτραπέζια, συνειδητοποίησα πως όχι μόνο δεν την είχα αρχίσει, ούτε καν το νήμα δεν είχα αγοράσει! 

Και αγχώθηκα!  Γίνεται να γεννήσει η κοπέλα και να μην είναι έτοιμη η κουβερτούλα;;;; Α πα παααααααααααααα!!! Και δώσ’ του στριφογύριζα στο κρεβάτι, λες και με το στριφογύρισμα και τα ουφ και ουφ θα κατάφερνα κάτι !!! Πολύ άγχος σας λέω !!!!  Και  τελικά από το άγχος και το στριφογύρισμα, με έπιασε το στομάχι μου (καλά, μπορεί να έφταιγαν και τα τρία κομμάτια τυρόπιτα που έφαγα πριν κοιμηθώ…. και οι ξηροί καρποί…. και τα δύο ποτήρια μαυροδάφνη που ήπια….). 

Μια και δυο λοιπόν, το επόμενο απόγευμα μόλις σχόλασα, πήρα την τελική απόφαση για το σχέδιο και τα χρώματα, αγόρασα τα νήματα και ξεκίνησα …
  
... με ένα  μικρό τετράγωνο….

....που μεγάλωνε…..


μεγάλωνε…..

...μεγάλωνε….

....άλλαζε χρώματα….

και τελικά έγινε…. έτσι !!!!



Τελικά τσάμπα το άγχος, γιατί η κουβερτούλα τελείωσε πολύ γρήγορα και περίμενε υπομονετικά την ευλογημένη στιγμή που το μωράκι θα ερχόταν στον κόσμο....

Και το βράδυ που γεννήθηκε, χάρηκα τόσο πολύ ... που του έπλεξα κι ένα σκουφάκι ! Και μάλιστα, αυτό είναι και το πρώτο σκουφάκι που έπλεξα με βελόνες !


Με γεια σου μπεμπάκο! Γεωργία μου, να σας ζήσει, να είναι γερό και καλότυχο το μωρό σας και να του πλέξουμε και .... τα προικιά του  !!!

Με αγάπη,

Μαρία











Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Έγινε 10 !

Έχει το όνομα του πεθερού μου ..... και του πατέρα μου !!! Είμαστε βλέπετε τυχεροί αφού και οι δύο παππούδες έχουν το ίδιο όνομα! Είναι ψηλός, αδύνατος με ανοιχτά καστανά μαλλιά, μάτια στο χρώμα του ελαιόλαδου και έχει λίγες μικρές χαριτωμένες φακίδες γύρω από τη μύτη. Είναι χαδιάρης, τρυφερός, ευαίσθητος, πονόψυχος και παραπονιάρης..... Μεγάλο πειραχτήρι και ..... ολίγον τσαπατσούλης! Πετάει τα παιχνίδια του δεξιά κι αριστερά και η σχολική του τσάντα είναι πάντα άνω - κάτω, γεμάτη με χαρτάκια, πετραδάκια, ξυλάκια, τάπες, καπάκια και σπασμένα μολύβια. Αν είσαι τυχερός μπορεί να βρεις και ένα μισοφαγωμένο κομμάτι κέικ από το κολατσιό που δεν πρόλαβε να φάει... Συνήθως όταν θέλω να τον βγάλω φωτογραφία μου κάνει κάποια αστεία γκριμάτσα.

Δεν του αρέσει καθόλου το κρέας, οι πατάτες (ούτε τηγανιτές) και το τυρί. Τρελαίνεται για όσπρια, φασολάκια, σπανακόρυζο, μελιτζάνες και άλλα ζαρζαβάτια (είναι δικό μου παιδί αυτό;;;;;). Επίσης, προτιμά την πίτσα από το σουβλάκι και είναι μεγάλος γλυκατζής !

Κάνει πολύ εύκολα παρέες όπου πάει και έχει τρεις αυτοκόλλητους φίλους, τον Οδυσσέα, τον Γιάννη και τον Δημήτρη.  Όταν δει να αδικείται κάποιος, ή να πειράζουν κάποιον, παίρνει το μέρος του αδύνατου.

Λατρεύει τα ζώα και του αρέσει να τα παρατηρεί, είτε πρόκειται για μερμήγκι, είτε για πάνθηρα (το τελευταίο στα ντοκυμαντέρ, όχι από κοντά !!!). Αγαπημένα του ζώα, το δελφίνι, τα γατάκια, ο σκύλος και ..... οι δεινόσαυροι !!!! Τα καλοκαίρια πιάνει τζίτζικες και σαμιαμίδια και μου τα φέρνει να μου τα δείξει όλο καμάρι και μετά δήθεν τυχαία τα αφήνει να έρθουν επάνω μου ! Επίσης, κυνηγάει τις τσούχτρες με μια απόχη! Τις βγάζει έξω, τις μαζεύει σε ένα κουβαδάκι και μετά τις ρίχνει σε ένα πηγάδι στην άμμο !

Απασχολεί πάντα με κάτι τα χέρια του ...  ένα lego, ένα κομμάτι πηλό, χαρτί, χαρτόνι, ξύλο, οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει κάτι.... Αγαπημένα του παιχνίδια τα lego, οι ξύλινες και μεταλλικές κατασκευές και ..... η αδερφή του. Λατρεύει να την τσιγλάει και να την κάνει τούρμπο! Αν και αγόρι δεν έχει παίξει σχεδόν ποτέ με αυτοκινητάκια! Είναι όμως μεγάλος δεξιοτέχνης, κατάφερε μέσα σε λίγες μέρες να πετάξει τηλεκατευθυνόμενο ελικοπτεράκι, κάτι που και μεγάλος δεν το καταφέρνει εύκολα.

Δεν είναι λάτρης των σπορ, μέχρι στιγμής μόνο το μπάσκετ του αρέσει.

Είναι πολυλογάς και ..... μεγάλος παραμυθάς !!!! Μπορεί να σου λέει ένα ολόκληρο απόγευμα μια ιστορία με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για να αποδειχθεί ένα τεράστιο παραμύθι. Μόνο μην τον βάλεις να το γράψει αυτό το παραμύθι! Μισεί το γράψιμο! Επίσης μισεί την ορθογραφία και την προπαίδεια αλλά αγαπάει την Ιστορία και τα Αγγλικά. Είναι πολύ φιλότιμος, μόλις του κάνεις παρατήρηση κατεβάζει τα μάτια και ζητάει συγνώμη. Οι δάσκαλοί του τον αγαπούν πολύ και έχουν πάντα μόνο καλά λόγια να πουν γι' αυτόν.

Κοντεύει να με περάσει στο ύψος, φοράει παπούτσι νούμερο 38 και αύριο γίνεται 10 χρονών !

 πηγή εικόνας εδώ


Ποιός; Ο γιος μας !!!

Αγοράκι μου, χρόνια σου πολλά ! Να είσαι πάντα γερός και τυχερός στη ζωή σου. Να έχεις πάντα δίπλα σου όλους όσους σε αγαπούν, να σε στηρίζουν και να σε καμαρώνουν. Η ζωή να σου χαμογελάει πάντα. Αλλά ακόμα και αν δεν γίνεται αυτό, εμείς θα είμαστε δίπλα σου.


Σ' αγαπάμε πολύ - πολύ - πολύ  !

Η μαμά και ο μπαμπάς 





Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Όχι άλλο κάρβουνο !!!!

Ας υποθέσουμε πως ξυπνάς ένα πρωί και την ώρα που πλένεις τα δόντια σου θυμάσαι ξαφνικά τη φίλη σου τη Νίτσα! "Καιρό έχω να την δω" σκέφτεσαι "δεν πάω να δω τι κάνει;". Και ντύνεσαι, στολίζεσαι, δρόμο παίρνεις, δρόμο αφήνεις, φτάνεις έξω από την πόρτα  της!

Χτυπάς το κουδούνι, σου ανοίγει και ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ, που σου υπενθυμίζω, εσύ επέλεξες να πας, δεν σε υποχρέωσε κανένας, ούτε σε κάλεσε η ίδια !!!!

Αφού σε καλωσορίζει και σου φτιάχνει καφέ, στρογγυλοκάθεσαι στον καναπέ ΤΗΣ και αρχίζετε την ψιλοκουβέντα. Η δουλειά, ο σύζυγος, τα πεθερικά, τα παιδιά..... Γυναικείες κουβέντες, ξέρεις....

Κάποια στιγμή την ρωτάς: 
- Τι καλό μαγείρεψες σήμερα Νίτσα μου;
- Φασολάκια Πίτσα μου. Θα κάτσεις να φάμε παρέα; !!!

Εσύ εν τω μεταξύ, ακούς φασολάκια και πρασινίζεις ολόκληρη. Τα μισείς τα φασολάκια. Που να το ξέρει όμως η Νίτσα ;;;; Το ήξερε ότι θα έρθεις; ΟΧΙ !!! ΣΕ ΕΙΧΕ ΚΑΛΕΣΕΙ για γεύμα; ΟΧΙ !!! Γούστο της - καπέλο της τι θα μαγειρέψει στο σπίτι ΤΗΣ, έτσι δεν είναι;;;

Πώς θα αντιδράσεις εσύ;

α) - Τιιιιι;;;;;;;;;;;;;;; Φασολάκια;;;;;;;;;;;;;;;;; Τα σιχαίνομαι τα φασολάκια! - Να τα φας μόνη σου τα σκατο-φασολάκια! Όταν θα φτιάξεις παστίτσιο φώναξέ με!

β) - Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, αλλά δεν τρώω τα φασολάκια. 

γ) - Αχ βρε Νίτσα μου, σε ευχαριστώ πολύ, αλλά με περιμένουν στο σπίτι, μια άλλη φορά ε;

δ) Τρως τα φασολάκια όσο κι αν τα σιχαίνεσαι για να μην στεναχωρήσεις τη φίλη σου, την ευχαριστείς για το γεύμα και της λες πως μαγειρεύει τέλεια !


Πώς θα απαντήσεις λοιπόν; Σκέψου... σκέψου....

Στην α) περίπτωση, είσαι εντελώς αγενής. Δεν επιτρέπεται τέτοια συμπεριφορά σε καμία περίπτωση. Σου αξίζει στην καλύτερη περίπτωση να σε πετάξει με τις κλωτσιές έξω από το σπίτι της και να σου φέρει και την κατσαρόλα με τα φασολάκια στο κεφάλι. Ότι και να σου συμβαίνει,  ακόμα και όλο το πλανητικό σύστημα να έχει γυρίσει ανάδρομο, οφείλεις να είσαι ευγενικός. Δεν σου φταίνε οι γύρω σου αν σου χάλασε το μανικιούρ, αν έκανες 52 γύρους μέχρι να βρεις να παρκάρεις, ούτε αν έχεις να κοιμηθείς μια εβδομάδα, γιατί το μωρό σου βγάζει δόντια. Έχει και ο υπόλοιπος κόσμος προβλήματα, αν αντιδρούμε όλοι έτσι σε όποιον βρούμε μπροστά μας, θα γίνουμε ζούγκλα !

Στην β) περίπτωση, είσαι ειλικρινής και αυτό σε τιμά, αλλά είσαι πολύ κοφτή ρε παιδάκι μου. Ίσως θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις και μια ωραία δικαιολογία για να κάνεις τη φίλη σου να νιώσει καλύτερα ε;  Για προσπάθησε λίγο, δεν λέω, η ειλικρίνεια είναι πολύ καλή, αλλά και μια ωραία κουβέντα έτσι για να μην φέρνεις τον άλλον σε δύσκολη θέση, δεν θα ήταν καλύτερα για όλους; THINK !!!!

Στην γ) περίπτωση, και τα φασολάκια δεν είσαι υποχρεωμένος να φας και την φίλη σου δεν κάνεις να νιώσει άσχημα. Νομίζω είναι η χρυσή τομή. Πήγες την επίσκεψή σου, ήπιες το καφεδάκι σου, είπες τα νέα σου, όταν αρχίζεις να μην περνάς και τόσο καλά, δεν είσαι υποχρεωμένη να δεχτείς καταστάσεις που σε κάνουν να αισθάνεσαι άσχημα! Απλά χαιρέτησε και αποχώρησε ευγενικά. Τι στο καλό, θα χαλάσεις τη σχέση σου με τη φίλη σου, για ένα πιάτο φασολάκια; Στο κάτω - κάτω, απλά σε ρώτησε αν θέλεις, δεν σου είπε "ΦΑΕ ΤΑ @#$%#@$ ΤΑ ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΑ ΣΤΑ ΦΟΡΕΣΩ ΚΑΠΕΛΟ !!!!". Σε υποχρέωσε να τα φας;;;; ΟΧΙ !!! Ευχαρίστησε ΕΥΓΕΝΙΚΑ λοιπόν και πήγαινε για φαγητό στη μαμά σου που έχει παστίτσιο!

Και ερχόμαστε στην δ) περίπτωση.  Ε ναι! Μπορείς να το κάνεις κι αυτό! Κάτσε στο τραπέζι μαζί με τη φίλη σου και δοκίμασε το φαγητό που σου προσφέρει. Ε δεν θα πεθάνεις κι αν φας μια φορά στη ζωή σου φασολάκια, στο κάτω - κάτω μπορεί και να σου αρέσουν !!! Αν πάλι όχι, μπορείς όταν φύγεις να πας σπίτι σου και να παραγγείλεις σουβλάκια! Έτσι δεν είναι; Δεν θα καθίσεις και για όλη σου τη ζωή στο σπίτι ΠΟΥ ΣΕ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝ !!!

-----------------------------

Διαβάσατε την ιστορία; (Αν όχι, πηγαίνετε στην αρχή και διαβάστε την αχαχαχχαχ). Φυσικά το θέμα της ιστορίας μας δεν είναι τα ..... φασολάκια, το έχετε καταλάβει αυτό έτσι δεν είναι;

Απλά βάλτε: 

όπου "σπίτι της φίλης σου" ένα blog, μια σελίδα στο fb κ.λπ.... 

όπου "η φίλη σου η Νίτσα" αυτός που γράφει κάτι στο blog ΤΟΥ  ή αναρτά κάτι στη σελίδα ΤΟΥ στο fb ή όπου αλλού διαδικτυακά...

όπου "φασολάκια" η ανάρτηση που ανέβασε κάποιος στη σελίδα ΤΟΥ, ή στο blog ΤΟΥ ....


Δεν θα πω περισσότερα, απλά θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να μπαίνεις στο "σπίτι" (blog ή fb) κάποιου και να αρχίζεις να βρίζεις, να τσακώνεσαι, να ρίχνεις κατάρες και άλλα φοβερά, απλά επειδή διαφωνείς με αυτά που λέγονται. 

Γιατί έλα τώρα, πες την αλήθεια, δεν σου φταίει ούτε αυτός που γράφει, ούτε αυτά που γράφει! Απλά σου την έχει δώσει που ο άντρας σου έχει γκόμενα, το αφεντικό σου δεν σε πληρώνει, η μάνα σου έγραψε το σπίτι στον αδερφό σου, τα παιδιά σου δεν σε άφησαν να κοιμηθείς το μεσημέρι, ο γείτονας έχει πιο ωραίο σπίτι από το δικό σου, έχεις να κάνεις sex δύο μήνες, η φίλη σου έχει πιο ωραίο άντρα και περισσότερα χρήματα κ.λπ.

Απλά σε όλους αυτούς δεν μπορείς να πας μπροστά τους και να αρχίζεις να τους βρίζεις, γιατί φοβάσαι τις αντιδράσεις τους. Φοβάσαι ότι θα σε βρίσουν και δεν θα μπορείς να τους αντιμετωπίσεις. Φοβάσαι την οργή τους. Φοβάσαι μην φας καμία ξανάστροφη και ψάχνεις να βρεις το κεφάλι σου. 

Τολμάς να πας να κοιτάξεις κάποιον από αυτούς που (ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ) σε ενοχλούν κατά πρόσωπο και να τους βρίσεις κατάμουτρα; Όχι βέβαια!  Εκεί μπορεί και να μην πεις κουβέντα. Μπορεί και να σκύψεις και το κεφάλι..... Γιατί αυτοί σε ξέρουν, ξέρουν ποια είσαι και μπορούν ανά πάσα στιγμή να σε βρουν.

Ενώ σε ένα blog ή μια σελίδα στο fb, μπαίνεις, βρίζεις, τα κάνεις όλα κόλαση, ξεσηκώνεις μια θύελλα (γιατί λειτουργεί τέλεια και το ..... σύνδρομο του όχλου, όπου ένας έξυπνος παίζει με τα μυαλά των πολλών και τους ξεσηκώνει ενάντια στο πρόσωπο που θα τους υποδείξει...) και μόλις τονώσεις αρκετά τον εγωισμό σου και εκτονώσεις τα νεύρα σου, κλείνεις τον υπολογιστή σου !!! Ή μάλλον, μπορεί και να τον κλείσεις, όταν τα πράγματα ζορίσουν και ο "αντίπαλός" σου, αποδειχτεί πιο σκληρός από όσο νόμιζες !!! Τόσο θρασύδειλος είσαι !!!

Πάρτε το χαμπάρι επιτέλους, οι κανόνες συμπεριφοράς ισχύουν και στην πραγματική μας ζωή και στην .... διαδικτυακή. Γιατί πίσω από όλες τις οθόνες και τα πληκτρολόγια, βρίσκονται άνθρωποι. Και οφείλουμε να τους φερόμαστε με σεβασμό, τόσο όταν τους αντικρίζουμε κατά πρόσωπο, όσο και αν τους "μιλάμε" πίσω από μια οθόνη. 

* Όχι, δεν έγινε κάτι εδώ μέσα, μην ψάχνετε! Ούτε στη σελίδα μου στο fb. (Μέχρι τώρα...). Απλά βαρέθηκα να βλέπω διαδικτυακά ξεκατινιάσματα, βρισιές, κατάρες κ.λπ. Δεν μας φτάνουν όλα τα προβλήματα που έχουμε, έχουμε και τους κομπλεξικούς !!!!


Από την "αστρονεραϊδούλα" ...

.... καληνύχτα σας