Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

ΠΕΤΡΟΣΟΥΠΑ

Καιρό είχα να σας προτείνω παραμύθι για να διαβάσετε αγκαλίτσα με τα παιδάκια σας.
Η αλήθεια είναι πως τώρα δεν τους διαβάζω κάθε βράδυ πια, αφού πολλές φορές ξαπλώνουν και μετά τον μαξιλαροπόλεμο, τα χαχανιτά και τα πειράγματα, παίρνει ο καθένας τους ένα βιβλίο και διαβάζουν μόνα τους, ή …. διαβάζει ο ένας στον άλλον !!!
Χθες όμως, ήταν η σειρά μου! Αφού ήπιαν γάλα, έπλυναν δόντια, φόρεσαν πιζάμες και εγώ πάτησα το κουμπάκι «of» για τις δουλειές, κάθισα στον καναπέ με το βελονάκι και το κουβαράκι μου και προσπαθούσα να καταλάβω μια πλέξη για ένα μοτίφ. 

Μετά από λίγα λεπτά …. ταπ ταπ ταπ …. ακούω βήματα από ξυπόλητες πατούσες στα πλακάκια !  «Μαμααααααααααααα…….. θα μας διαβάσεις εσύ σήμερα;». Τι να έκανα; Να έλεγα όχι; Άφησα στην άκρη το βελονάκι και πήγα στο δωμάτιό τους.
«Έχετε διαλέξει τι θα διαβάσουμε;»
«Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι»
Και είχαν επιλέξει αυτό: 

 Άλλο ένα παραμύθι που μας μαθαίνει
πόσο σημαντικό είναι να έχουμε τις πόρτες και τις καρδιές μας ανοιχτές

 
Οι άνθρωποι εδώ,
δεν γνωρίζουν
τι σημαίνει ευτυχία.....

 

Έχω εγώ
Πάω να φέρω!














Όλοι βρέθηκαν
να κάθονται
γύρω από το τραπέζι...












Και τότε,
άνοιξαν διάπλατα
τις πόρτες των σπιτιών τους....









 

Σας ευχαριστούμε....


 Αχ η «Πετρόσουπα»…. Όταν διαβάζω ένα τέτοιο βιβλίο, πραγματικά απορώ πως μεγαλώσαμε τόσες γενιές με τον κακό λύκο που είχε καταβροχθίσει ότι έβρισκε μπροστά του. Κοκκινοσκουφίτσα, γιαγιά, γουρουνάκια, κατσικάκια (άλλο αν πάντα κατέληγε στον πάτο του ποταμού με τη κοιλιά γεμάτη πέτρες, ή με τσουρουφλισμένη ουρά….).
Δεν λέω, είχαμε κι εμείς και ωραία παραμύθια, αλλά πολλά από αυτά ήταν αρκετά τρομακτικά τώρα που το σκέφτομαι. Μάγισσες και δράκοι που τρέφονταν με ανθρώπινο κρέας, (Χάνσελ και Γκρέτελ, Ο Τζακ και η φασολιά), παιδιά που τα εγκατέλειπαν οι γονείς τους στο δάσος (Κοντορεβυθούλης)….  Θυμάμαι ένα βράδυ, πρέπει να ήμουν 4 – 5 χρονών, είχα ξυπνήσει τσιρίζοντας γιατί είχα δει στον ύπνο μου την κακιά μάγισσα από την Χιονάτη. Και πάντα είχα την απορία, πως δεν ξυπνάει ο κακός λύκος από τον πόνο, όταν του ράβουν την κοιλιά με την βελόνα και την κλωστή η μαμά κατσίκα με τα 7 κατσικάκια!!! Επίσης, πάντα έκλαιγα όταν στο τέλος το κοριτσάκι με τα σπίρτα πέθαινε, όσο και αν προσπαθούσα να σκεφτώ πως τώρα πια είναι κοντά στην γιαγιά του.
Χαίρομαι που τώρα πια τα βιβλία μαθαίνουν στα παιδιά πως πρέπει να ξεπερνούν τους φόβους τους. Να προσπαθούν, να ελπίζουν, να προχωρούν. Να κάνουν το καλό, για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και όχι γιατί αν δεν υπακούσουν θα καταλήξουν στην κοιλιά του πεινασμένου λύκου. Να προσφέρουν, για να ζήσουν την χαρά της προσφοράς και όχι γιατί αν δεν δώσουν, δεν θα πάρουν.
Τι να κάνω….. είμαι μια ρομαντική μαμά,
που θέλω τα παιδιά μου
να ζήσουν σε έναν κόσμο
γεμάτο ανθρωπιά, ελπίδα και χωρίς φόβο.
Σας φιλώ








Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

5 γεύσεις που αγαπώ

Το παιχνίδι της Γεωργίας συνεχίζεται και ήρθε η στιγμή για την πιο νόστιμη ανάρτηση! Για να δούμε, με ποιες θα τσακωθούμε για το τελευταίο κομμάτι από ..... κάτι εάν βρεθούμε στο ίδιο τραπέζι! (αχαχαχχ).

Οι δικές μου αγαπημένες γεύσεις, είναι απλές, καθημερινές και .... εύκολες. Δεν χρειάζεται να έχεις γνώσεις υψηλής γαστρονομίας για να τις απολαύσεις, μπορείς να τις γευτείς καθημερινά.

Είναι φαγητά που τρώει συνήθως όλη η οικογένεια ακόμα και τα παιδιά (εκτός από τα δικά μου παιδιά που είναι τα πιο παράξενα του κόσμου στο φαγητό).

Λοιπόν, κοπιάστε στο τραπέζι μου και καλή μας όρεξη!

Πρώτο και με διαφορά θα βάλω......

Οτιδήποτε ψητό στα κάρβουνα. Από το απλό και ταπεινό σουβλάκι (δεν το λέω καλαμάκι, δεν θέλω αψιμαχίες με Θεσσαλονίκη!!!), το κοτόπουλο και τα μπιφτεκάκια, μέχρι ψάρια, χταπόδι και σουπιά στα κάρβουνα, που δεν τα τρώω με κανέναν άλλον τρόπο μαγειρέματος, παρά μόνο ψητά. Ότι πέσει στα κάρβουνα, είναι λατρεία!


Τυρόπιτα. Κατά προτίμηση με λεπτό φύλλο κρούστας να τραγανίζει, με γέμιση από 2-3 διαφορετικά είδη τυριών, αυγά και γάλα και μπόλικο πιπέρι (θα σας γράψω την αγαπημένη μου συνταγή κάποια φορά). Ξέρετε, αυτήν που μόλις βγει από τον φούρνο τρως δυο κομμάτια για να δοκιμάσεις εάν πέτυχε και μετά τρως άλλα δυο κομμάτια για την παρέα και άλλα δυο πριν κοιμηθείς γιατί ένιωσες ένα κενό στο στομάχι !!!

   
Σουτζουκάκια. Με πατάτες τηγανιτές. Ή με πουρέ. Ή με πατάτες φούρνου. Με πατάτες σε οποιαδήποτε μορφή τους τέλος πάντων. Και με ψωμάκι χωριάτικο για τις βούτες!!!!!!!!!!!!!


    
Ήρθαμε και στο επιδόρπιο.... Γαλακτομπούρεκο. Το απόλυτο!!! Εάν εξαφανιζόντουσταν όλα τα γλυκά από προσώπου γης και έμενε μόνο ένα, αυτό θα ήθελα να ήταν το γαλακτομπούρεκο. Με τραγανό καραμελωμένο φύλλο, κρέμα ελαφρά αρωματισμένη, κατά προτίμηση όχι πολύ σφιχτή, και όχι πολύ σιροπιασμένο. Πω πωωωω Να είναι καλοκαίρι, να έχεις κοιμηθεί ένα δίωρο για μεσημέρι (!!!!) και μόλις ξυπνήσεις να χτυπήσεις ένα κομμάτι από το ψυγείο και καπάκι ένα ποτήρι παγωμένο νερό !!!!!!!!!! Θέλω καλοκαίρι, άδεια και γαλακτομπούρεκο τώρααααα!!

Να σας γράψω κι ένα ποτό; Γενικά δεν πίνω, λίγο λευκό
κρασί ή μπύρα μόνο, με το φαγητό τα Σαββατοκύριακα ή λίγο ουζάκι εάν πάμε σε μεζεδοπωλείο. Αλλά λατρεύω το SKINOS. Λικέρ μαστίχα, με το πιο ωραίο άρωμα που έχω δει σε ποτό και γεύση που στην αρχή καίει λίγο και μετά γλυκίζει. Είναι τέλειο και για να το πιεις μόνο του σαν ποτό (με πάγο), ή σαν χωνευτικό μετά το φαγητό. Βαράει λίγο, αλλά δεν πειράζει!!!!!!!!





Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Η ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Η Καθαρά Δευτέρα είναι η επίσημη έναρξη της Μεγάλης Σαρακοστής. Ένα έθιμο που μας βοηθάει να υπολογίσουμε πόσες εβδομάδες απομένουν μέχρι την μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, το Πάσχα, είναι η κυρά Σαρακοστή. Είναι μια κούκλα από ζυμάρι, που έχει επτά πόδια, όσες και οι εβδομάδες που απομένουν για το Πάσχα. Κάθε Κυριακή της κόβουμε και ένα ποδαράκι.
ΠΩΣ ΤΗΝ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ:
Φτιάχνουμε ένα μαλακό ζυμαράκι με 2 κούπες αλεύρι, 3-4 κουταλιές της σούπας αλάτι και νεράκι, τόσο ώστε να γίνει ένα ζυμάρι μαλακό και εύπλαστο, αλλά να μην κολλάει στα χέρια.
Ανοίγουμε το ζυμάρι με τον πλάστη ή με τα χέρια σε αντικολλητικό χαρτί σε ένα σχήμα οβάλ.
Χαράζουμε με το μαχαίρι το κεφάλι, τα χέρια και επτά πόδια.

Με τα χέρια μας της δίνουμε σχήμα.
Προσοχή! Δεν της σχεδιάζουμε αυτιά, για να μην ακούει κουτσομπολιά και άσχημα λόγια, ούτε στόμα, γιατί νηστεύει. Τα χεράκια της είναι σταυρωμένα μπροστά γιατί προσεύχεται. Και στο κεφάλι της βάζουμε ένα σταυρουδάκι γιατί πηγαίνει στην εκκλησία. Προσέξτε να μην της κάνετε πολύ λεπτά τα ποδαράκια και τον σταυρό γιατί θα καούν στο ψήσιμο.
 Την ψήνουμε στον φούρνο για μια ώρα στους 160 βαθμούς.
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ !
Λέμε μάλιστα κι ένα ποιηματάκι για την κυρά Σαρακοστή!
Την Κυρά Σαρακοστή
που είναι έθιμο παλιο
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν
με αλεύρι και νερό
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι της σταυρό
και το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό
Και μετρούσαν τις ημέρες
με τα πόδια της τα εφτά
κόβαν ένα τη βδομάδα,
μέχρι να ρθει η Πασχαλιά!!!!!!
* Όσοι δεν θέλετε να την κάνετε από ζύμη, μπορείτε να την σχεδιάσετε σε χαρτί ή χαρτόνι, να την χρωματίσετε και να την κόψετε γύρω - γύρω. Αν ψάξετε στο google θα βρείτε πατρόν για να την φτιάξετε από χαρτόνι.
καλή Σαρακοστή σε όλους !

<a href="http://www.bloglovin.com/blog/5424653/?claim=f7ybcrp57nu">Follow my blog with Bloglovin</a>

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΩ ΟΛΑ

Δεν ξέρω αν το έχετε νιώσει ή αν το νιώθουν όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους, αλλά εγώ πριν κάποιους μήνες ένιωσα όλες τις επιλογές που έχω κάνει στη ζωή μου, να με βαραίνουν. Άρχισα να μετανιώνω για πολλά πράγματα που έκανα και άλλα που δεν έκανα. Για λέξεις που είπα και άλλες που δεν είπα όταν έπρεπε. Ένιωσα πως το μόνο καλό που έχω στη ζωή μου είναι τα παιδιά μου και πως δεν είμαι και η καλύτερη μάνα γι' αυτά. Πως δεν είμαι καλή πουθενά. Ούτε στη δουλειά μου, ούτε στο σπίτι μου, ούτε στις σχέσεις μου...Και όταν αφήσεις τον εαυτό σου να νιώθει έτσι, κατρακυλάς συνέχεις και νιώθεις πιο χάλια.... πιο χάλια..... Δεν σε γεμίζει τίποτα, δεν σε ικανοποιεί τίποτα...  Βλέπεις παντού λάθη, εμπόδια και βάρος, ένα απίστευτο βάρος που σε κουράζει, δεν σε αφήνει να σηκώσεις το βλέμα και να χαρείς την λιακάδα έξω από το παράθυρο, ένα τραγούδι, μια βόλτα... Σκέφτεσαι όλα αυτά που ήθελες να κάνεις αλλά δεν τόλμησες γιατί φοβήθηκες την αποτυχία ή όλα αυτά που δεν ήθελες να κάνεις αλλά τα έκανες γιατί συμβιβάστηκες.....
 
Σίγουρα έχει και πιο κάτω..... Εγώ δεν έφτασα εκεί. Ένα πρωί πριν κάποιους μήνες, αποφάσισα να αντιδράσω. Να αλλάξω όλα αυτά που δεν μου αρέσουν. Εντάξει, όλα δεν γίνεται, τουλάχιστον όχι ακόμα, αλλά πολλά από αυτά. Κάποιοι ίσως να γελάσετε και να πείτε: Σιγά τα προβλήματα!!!!!!! Όμως κάθε μικρό πραγματάκι που αλλάζω, νιώθω ένα μεγάλο βάρος να φεύγει από πάνω μου. Και μου αρέσει πολύ αυτό.
 
Κατ' αρχήν, πήρα την απόφαση να φτιάξω αυτό εδώ το blog, που το ήθελα καιρό και δεν το τολμούσα. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω και να δοκιμάζω, ώρες ατελείωτες. Την μέρα που το "έστησα" και δημοσίευσα την πρώτη μου ανάρτηση, ένιωσα σαν να είχα στείλει πύραυλο στο φεγγάρι! Όταν δε είχα και το πρώτο μου επίσημο μέλος (την Δήμητρα) χαμογελούσα σαν πρωτάκι που πήρε "άριστα" στην ορθογραφία. Το ίδιο χαίρομαι κάθε φορά που βλέπω κάποιο καινούργιο μέλος να έχει γραφτεί ή να έχει αφήσει σχόλιο. Το blogging εκτός από την ικανοποίηση του "μπορώ να το κάνω" μου έχει προσφέρει την χαρά του να γνωρίσω καινούργιους φίλους, όχι μονο ιντερνετικά αλλά και σε πιο προσωπικό επίπεδο. Και το καλό είναι πως επειδή είναι όλοι "καινούργιοι" δεν χρειάζεται να κρύβεσαι ή να αλλάξεις, σε έχουν γνωρίσει όλοι, έτσι όπως είσαι τώρα!!!!!
 
Απόφαση δεύτερη. Έκοψα τα μαλλιά μου. Τα μαλλιά μου τα μισούσα. Είναι σπαστά, ούτε ίσια-ούτε σγουρά, με αποτέλεσμα να μην είναι ποτέ όμορφα χτενισμένα. Ενα απόγευμα λοιπόν, πήγα στο κομμωτήριο έκανα κόκκινες ανταύγεις που πάντα όλοι μου έλεγαν πως με χλωμιάζουν αλλά εγώ τις ήθελα και τα έκοψα κοντά. Τώρα τα λατρεύω! Δεν νομίζω να τα ξαναμακρύνω, αλλά κατά το Πάσχα θα πάω να κάνω πιο έντονες τις κόκκινες ανταύγειες ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ!!!!!!!!
 
Απόφαση τρίτη. Πήγα επιτέλους στον γιατρό και μου έγραψε εξετάσεις. Τις έκανα και βγήκαν όλες καλές, εκτός από τον σίδηρο και την αιμοσφαιρίνη που ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Ο γιατρός μου έδωσε οδηγίες να παίρνω σίδηρο για 6 μήνες και μετά να επαναλάβω τις εξετάσεις. Άρχισα την αγωγή μου και τώρα, ένα μήνα μετά, ήδη αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Δεν νιώθω πια συνεχή κόπωση και νύστα, τα μαλλιά μου δεν πέφτουν και έχουν δυναμώσει, το χρώμα μου δεν ειναι πια κίτρινο. Βέβαια, έχω ακόμα πολύ καιρό για να ολοκληρωθεί η αγωγή, αλλά είπαμε: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!
 
Απόφαση τέταρτη: Καθάρισα το πατάρι, τα ντουλάπια τα συρτάρια.... Πέταξα ότι περιττό, ότι δεν είχε χρησιμοποιηθει τα τελευταία 3-4 χρόνια, ότι δεν θα μου έλειπε αν το αποχωριζόμουν. Ξεχώρισα παιδικά ρούχα και παιχνίδια που δεν τα χρειαζόμαστε και τα χάρισα.
 
Απόφαση πέμπτη: Άρχισα να ζητάω βοήθεια. Ε ναι, δεν είμαι υπεράνθρωπος. Άρχισα να ζητάω βοήθεια για να κάνω κάτι ή να βάζω προτεραιότητες στο τι θα γίνει. ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ. Επίσης, άρχισα να λέω τι δεν μου αρέσει, τι με ενοχλεί, τι θέλω να αλλάξει.
 
Απόφαση έκτη: Άρχισα το πλέξιμο. Αυτό είναι πολύ πρόσφατο. Ε λοιπόν είναι απίστευτα αγχολυτικό. Πλέκεις, μετράς πόντους και ξεχνιέσαι! Άσε που είναι ωραίο να βλέπεις μετά αυτό που έχεις φτιάξει με τα χέρια σου. Και αυτό, το ήθελα πολύ καιρό, αλλά δεν είχα κάποιον να μου δείξει. Άρχισα λοιπόν την αναζήτηση στο διαδίκτυο και βρήκα πολλά blogs (νατο πάλι το blogging) με οδηγίες και σχέδια και έτσι άρχισα να βγάζω τα πρώτα μου εργόχειρα που τα καμαρώνω!
 
Απόφαση έβδομη: Έκοψα το facebook! Ο λογαριασμός υπάρχει ακόμα αλλά δε νομίζω να ξαναμπώ, έχω καλύτερα πράγματα να κάνω πια.
 
Εάν τα καταφέρω μόλις ανοίξει ο καιρός να κόψω και το αυτοκίνητο και να αρχίσω να πηγαίνω στο γραφείο με το ποδήλατο (7 km δρόμος πήγαινε και άλλα 7 km επιστροφή), θα είμαι πολύ ικανοποιημένη με τον εαυτό μου.
 
Εάν αλλάξω δουλειά θα αγγίξω την τελειότητα !!!!!!!!!!!!!! (αχαχχαχαχαχχ).
 
Το συμπέρασμα είναι, πως εκεί που ένιωσα πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα, έκανα τόσα που νιώθω πολύ πολύ καλύτερα. Και αυτό φαίνεται !
 
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ
ΤΟΛΜΗΣΤΕ ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΘΕΛΗΣΕΙ !
 
 
 
 
 

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

5 (+5) τραγούδια που ΛΑΤΡΕΥΩ !

Συνεχίζουμε το παιχνίδι της Γεωργίας για 3η εβδομάδα και πρέπει να σας πω 5 αγαπημένα μου τραγούδια.

Στην αρχή νόμιζα πως θα ήταν εύκολο να διαλέξω 5 λατρεμένα τραγούδια. Τι στο καλό; Ραδιόφωνο ακούω στο αυτοκίνητο συνέχεια και στο σπίτι αρκετά συχνά. Στον υπολογιστή όταν κάθομαι, ή ακούω on line radio ή επιλέγω τραγούδια από το you tube. Aκούω σχεδόν τα πάντα με λίγες εξαιρέσεις όπως π.χ. κλαρίνα και σκυλάδικα. Ανάλογα τη στιγμή και τη διάθεση μπορεί να ακούσω από Gummy Bear και στρουμφάκια μέχρι Aerosmith και Metallica. Από Μάλαμα, Μητροπάνο, Παπάζογλου και Πανούση μέχρι Τουρνά και Φίλιππο Νικολάου αλλά και Ρουβά και Χατζηγιάννη !!!! Τι να διαλέξω και τι να αφήσω απ’ έξω; Ελληνικά ή ξένα; Έντεχνο, ροκ, ποπ ή λαϊκό; Γκρρρρρρρρρρρρρρ.....
 
Τελικά μετά από πολύ ώρα ψάξιμο και γράψε – σβήσε κατέληξε στο να γράψω 5 ελληνικά και 5 ξένα τραγούδια τα οποία όποτε τα ακούω, τρίζουν τα τζάμια από τα ντεσιμπέλ. Είναι από αυτά που αν τα πετύχω στο ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο, βάζω την ένταση στο τέρμα, κι ας με κοιτάνε από τα διπλανά αυτοκίνητα, δεν με νοιάζει.
Dust in the wind από τους Kansas
 




With or without you από τους U2
 
Loosing my religion από τους R.E.M.
 
Dream on από τους Aerosmith
 
Temple of the king από τους Rainbow


Ελληνικά
 
Μ΄ένα παράπονο.
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος.
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
 
 
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

 
Ρόζα
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
 
 
Ξημερώνει
Στίχοι: Χαρούλα Αλεξιου
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
 

 Σπασμένο καράβι
Στίχοι: Γιάννης Σκαρίμπας
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Κάραλης

 
Ναι, το ξέρω πως είναι πολύ παλιά όλα αυτά, αλλά εγώ τα λατρεύω.
Τα άκουγα από πολύ μικρή και ..... μου έμειναν, τι να κάνω;;;;;
Δεν τα έχω συνδέσει με συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου
(εκτός από κάποια από τα ξένα που μου θυμίζουν
τον Κώστα Μυλωνά που άκουγα με το walkman
στο ραδιόφωνο τα βράδια πριν ... ... (περίμενε, μετράω.... .....)
20 χρόνια !!!!
 

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ !

Σας έχει τύχει ποτέ να κοιτάξετε τον ουρανό βράδυ… να ψάχνετε με το βλέμμα μέσα στα εκατομμύρια αστέρια να ξεχωρίσετε  τους αστερισμούς όπως τον Ωρίωνα και την Κασσιόπη, την μικρή και την μεγάλη Άρκτο ... ... ... ...  

  ή τους υπόλοιπους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος όπως τον Πλούτωνα, τον Ποσειδώνα, τον Ερμή, τον Άρη και τον Κρόνο.... .... ....

….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. .. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. … και να αναρωτηθείτε

τι στο καλό μπορεί να συμβαίνει εκεί πάνω, ώστε εδώ κάτω στη Γη να σας πηγαίνουν εσάς ΟΛΑ κακά, στραβά κι ανάποδα;
Πως μπορεί ένας πλανήτης που βρίσκεται έτη φωτός μακριά να κάνει ένα μπαμ ή αλλιώς να είναι ανάδρομος όπως λένε, και να σε κάνει εσένα να λες από μέσα σου (ή και απ’ έξω σου καμιά φορά)
 «κάποιος μου κάνει πλάκα, δεν μπορεί»......
 Εκεί που νομίζεις πως έχεις βάλει μια σειρά και επιτέλους θα μπορέσεις να πας την Κυριακή μια βόλτα ή θα έχεις χρόνο να διαβάσεις μερικές σελίδες από το βιβλίο που πιάνει σκόνη στο κομοδίνο, ε εκεί ακριβώς αρχίζουν να καταρρέουν όλα το ένα μετά το άλλο και θέλεις να πάρεις τα βουνά.
Πριν από δυο εβδομάδες λοιπόν, ήμουν στην φάση που νόμιζα πως τα έχω οργανώσει όλα και  ΝΑΙ θα έχω λίγο ελεύθερο χρόνο.... ΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΧΑΧΑ γελάσαμε πάλι !!!!
Εν συντομία θα σας πω πως έπεσε η μαμά μου μέσα στο σπίτι και χτύπησε πολύ. Την έτρεχαν στο νοσοκομείο ο Βασίλης με την αδερφή μου και ο απολογισμός ήταν τρία σπασμένα δόντια (!!!), ένα γερό χτύπημα στον αριστερό ώμο και ένα βαρβάτο τράνταγμα στη μέση που την έχει καθηλώσει στο κρεβάτι με πολύ πόνο που περνάει μόνο όταν κάνει ενέσεις !!!!  Δεν θα περιγράψω άλλο, μπορείτε να φανταστείτε τη συνέχεια.....
Δεύτερον. Ένα  βράδυ κάπου μέσα στην μέση της εβδομάδας, μόλις ξάπλωσα άκουσα ένα θόρυβο από το δωμάτιο των παιδιών…. Ένα κλαψούρισμα…… "Μπαααα λέω νομίζω ότι το ακούω" ……. Το κλαψούρισμα ξανακούστηκε…… "Όνειρο θα βλέπει ο γιος μας" λέω……. "ας πάω να τον δω" ….. Και βρίσκω το αγόρι μας καθιστό στο κρεβάτι του, κατακόκκινο και να κλαίει….
-Τι έγινε βρε Βαγγέλη, γιατί κλαις;
- Μαμαααααααααααααα νομίζω πως έχω πυρετόοοοοοοοοοοοοοο  
Τον ακουμπάω, ήταν ζεστός αλλά όχι πολύ. Του φέρνω λίγο νεράκι και ψάχνω να βρω το θερμόμετρο. Ψάχνω από εδώ, ψάχνω από εκεί, πουθενά το θερμόμετρο! Γκρρρρρρρρρρρρ…….. Αυτό που όλη την ώρα τακτοποιούμε και ποτέ δεν βρίσκουμε κάτι όταν το χρειαζόμαστε, είναι πολυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ σπαστικό!!!! Τελικά δεν βρήκα το ηλεκτρονικό, βρήκα ένα παλιό υδραργύρου, του το έβαλα και είχε 38. Του έδωσα αντιπυρετικό και τον έβαλα να ξαπλώσει. Φυσικά μόλις του έδωσα το σιρόπι, βρήκα και το ηλεκτρονικό θερμόμετρο!
-  Μαμαααααααααααααα έχω πολύ πυρετό;
-  Όχι αγόρι μου, λίγο έχεις. Θα σου πέσει με το σιρόπι που σου έδωσα.
-  Κι αν δεν πέσει;;;;;
-  Θα πέσει!!!!!
-  Ναι, αλλά ΑΝ δεν πέσει, θα με πάτε στο νοσοκομείο;
-  Βαγγέλη δεν έχεις κάτι σοβαρό, λίγος πυρετός είναι μόνο….
-  … …. Μαμαααααααααααααααα;;;;
-  Έλα βρε Βαγγέλη, τι θες;
-  Έχει πεθάνει ποτέ κανένας από πυρετό;;;;;; (άντρας παιδί μου, φοβιτσιάρης μόλις πάθει κάτι…..)
-  Βρε μωρό μου, τι κουβέντες είναι αυτές; Σου λέω πως αύριο το πρωί θα είσαι μια χαρά…..
-  .. ….. Μαμαααααααααααα;;;
-  Έλα, πες μου!
-  Αύριο θα πάω σχολείο;;;;;;;;; (Σιγουρεύτηκε πως δεν θα πεθάνει, ήθελε να μάθει αν θα πάει σχολείο !!!!!!!!!!!!!!)
-  Όχι, αύριο θα καθίσεις σπίτι. Εντάξει;
-  Εντάξει!

Μόλις του είπα πως θα καθήσει σπίτι, γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε του καλού καιρού, αλλά εγώ όλο το βράδυ έπρεπε να σηκώνομαι να δω αν τον έπιασε το αντιπυρετικό, αν είναι ιδρωμένος κ.λπ….. Πάει και ο βραδινός ύπνος!

Μετά από όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα ατελείωτα πλύνε - άπλωσε - μάζεψε ρούχα, μαγείρεψε - πλύνε - μάζεψε πιάτα ήρθε η μέση μου και μου είπε: Συμμαζέψου κορίτσι μου, έχεις και τον Ο5 - Ι1 σπόνδυλο χειρουργημένο remember;;;;;;; Μούδιασε τελείως το αριστερό μου πόδι και ή το σέρνω, ή στέκομαι στο ένα πόδι σαν φλαμίνγκο! 

Τι άλλο να σας πω;
 
Πως ο σκληρός δίσκος του υπολογιστή έχει φάει φρίκη και δουλεύει σιγαααααααααααααααα σιγααααααααααααααααααα φέεεετααααααααααααααα που λένε;;;;;;
 
Πως φόρεσα στην κόρη μου μια καινούργια ζακέτα για ΠΡΩΤΗ φορά και την ξέχασε στο σχολείο; Και όχι μόνο την ξέχασε, αλλά κάποιος που την είδε, του άρεσε το σχέδιο και το νούμερο για το δικό του παιδί, την πήρε και την έχει να την έχει να την χαίρεται;;;; Εγινα έξαλλη με αυτό! Καλά, η δική μας είναι ξεχασιάρα (σαν την μάνα της) και την άφησε ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ. Πρέπει εσύ ρε ΑΘΛΙΕ να την βουτήξεις; Πως παίρνεις κάτι που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ; Πως παίρνεις κάτι από ένα παιδί, που ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟ να φορέσει; @#$#@$#Ε%#$^$%#$%#$%@. Ολόκληρο Χειμώνα έχω να πληρωθώ και μόλις πληρώθηκε ο σύζυγος πήγα και της πήρα δυο φόρμες. Και τώρα η μια είναι χωρίς ζακέτα.  ΓΙΑΤΙ; Και γίνομαι ακόμα πιο έξαλλη, γιατί την βρωμοδουλειά την έκανε μεγάλος. Αν την είχε πάρει ένα παιδάκι καταλάθος, την επόμενη μέρα η μάνα του ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να την στείλει πίσω έτσι δεν είναι;

Και εκεί που είμαι έτοιμη να ανέβω στην ταράτσα και να αρχίσω τις φωνές, μου φέρνει η Αθηνά αυτό:


Που μας δείχνει μια μαμά (εμένα) και ένα κοριτσάκι (την Αθηνά). Το κοριτσάκι λέει " σ' αγαπώ μαμά" και η μαμά λέει "και εγώ". Και έτσι ξέχασα την κούραση και τον πόνο της μέσης, τα ασιδέρωτα ρούχα και τους απλήρωτους λογαριασμούς. Τους τελευταίους μέχρι να μας τους θυμίσουν οι επόμενοι!!!

Σας φιλώ γλυκά
 
Μαρία










Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

KOYKOYBAAAAAAAAAAA !!!!!!!!!!

Σήμερα είχαμε ενημέρωση γονέων στο σχολείο των παιδιών. Και ενώ τις τελευταίες 10 μέρες είμαι χάλια (θα σας πω τους λόγους σε άλλη ανάρτηση) και η διάθεσή μου έχει πιάσει ΠΑΤΟ, όταν βγήκα από το προαύλειο του σχολείου, είχα ένα τεράστιο χαμόγελο και ήμουν έτοιμη να μετακινήσω βουνά από την χαρά μου !
 
Για την μικρή μας, μας είπαν πως είναι πολύ έξυπνη, της αρέσει να μαθαίνει και ρωτάει συνέχεια, απλά βιάζεται και κάνει λάθη απροσεξίας για να τελειώνει γρήγορα. Τα πηγαίνει όμως πολύ καλά δεν παρουσιάζει κάποιο θέμα, μόνο να της θυμίζουμε κι εμείς να μην βιάζεται.
 
Για τον μεγάλο μας, η δασκάλα του η κυρία Χαρά λοιπόν, μας είπε πως ο Βαγγέλης μας είναι πολύ ξεχωριστό παιδί, πως περιμένει από εκείνον πως θα κάνει κάτι μεγάλο στη ζωή του (!!!), πως είναι πολύ ευγενικός και συνεργάσιμος, πως δουλεύει πολύ καλά μέσα στην ομάδα και βοηθάει όσους δυσκολεύονται, πως προσπαθεί πολύ με τα μαθήματά του, πως φαίνεται ότι γίνεται δουλειά στο σπίτι γι' αυτά, πως δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα στην τάξη, πως είναι πολύ έξυπνος, πως της κάνει ερωτήσεις που μετά γίνεται ολόκληρο μάθημα πάνω σε αυτές, πως... πως.... πως...... και πως .... δεν είναι και τόσο σημαντικά τα ορθογραφικά λάθη που κάνει και τον έχω πρήξει !!!!!!!!!!!!!!!!!!
 
Την άκουγα και φούσκωνα από χαρά, ήμουν έτοιμη να την φιλήσω!!!!!!!!!!!!!!!!  Πήρα τόση δύναμη από τα λόγια της! Είναι πολύ σημαντικό να ακούς τόσα καλά λόγια για το παιδί σου. Να σου λένε όχι μόνο πως είναι καλός μαθητής, αλλά και καλός χαρακτήρας και πως τελικά όλη αυτή η προσπάθεια και η κουβέντα και η κουραση δεν πάνε χαμένα, αλλά πιάνουν τόπο!
 
Κάτι τέτοιες στιγμές εξαφανίζονται οι ενδοιασμοί που έχω για το αν πρέπει να μεγαλώνουνε τα παιδιά μας σαν πρόβατα ή σαν λύκους. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο!
 
Τα μαθαίνουμε να διεκδικούν την ζωή τους,
αλλά με σεβασμό
απέναντι στην ζωή των άλλων!!!
 
 

 Αν το καταφέρουμε αυτό, σε συνδυασμό με την ευτυχία των παιδιών μας, όπως αυτά την ορίσουν, θα θεωρήσω πως έκανα σωστά την "δουλειά" μου σαν γονιός.
 
Θεωρώ πως είμαστε τυχεροί, γιατί μέχρι στιγμής οι εκπαιδευτικοί που έχουν αναλάβει τα παιδιά μας, είναι υπέροχοι. Δεν τα μαθαίνουν μόνο γραφή και προπαίδεια, αλλά και πολύ περισσότερα.
Κυρία Αργυρώ, κυρία Εύα, κυρία Χαρά, κυρία Ιωάννα, ευχαριστουμε ΠΟΛΥ !
 
Καληνύχτα σας .................. απόψε θα κοιμηθώ λίγο πιο ήσυχη.....
 
 
 
 

ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΖΗΤΑΕΙ ΑΥΛΗ

Δεν θα μπορούσαμε να κοιμηθούμε χωρίς παραμύθι απόψε! Έτσι αφού τα βρήκανε μεταξύ τους για το ποιος διάλεξε χθες, ποιος θα διαλέξει αύριο και μερικά άλλα διαδικαστικά, επιλέξανε το ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΖΗΤΑΕΙ ΑΥΛΗ. Τι όμορφο βιβλίο!


'Ενα πουλί, κρατά στο ράμφος του ένα σπόρο και ψάχνει μέσα στην τσιμεντούπολη μια αυλή για να το φυτέψει. Πουθενά όμως δεν έχει αυλές, ούτε παιδιά για να ακούει τις φωνές του ο σπόρος !!! Το σποράκι απογοητεύεται πως δεν θα φυτρώσει πουθενά αλλά το πουλάκι δεν σταματά να ψάχνει. Και αυτή τη φορά δεν είναι μόνο του.... Κάποιοι τους βοηθούν....

Ένα οικολογικό παραμύθι που έχει βραβευτεί από το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας.

Από τα βιβλία που μόλις έπιασα στα χέρια μου να το χαζέψω, ήξερα πως θα αποκτήσει την δική του θέση στη βιβλιοθήκη μας!

Απευθύνεται κυρίως σε μικρότερα παιδάκια, αλλά αρέσει και στα μεγαλύτερα!