ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ !

Σας έχει τύχει ποτέ να κοιτάξετε τον ουρανό βράδυ… να ψάχνετε με το βλέμμα μέσα στα εκατομμύρια αστέρια να ξεχωρίσετε  τους αστερισμούς όπως τον Ωρίωνα και την Κασσιόπη, την μικρή και την μεγάλη Άρκτο ... ... ... ...  

http://webwalkerblog.wordpress.com/2009/08/

  ή τους υπόλοιπους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος όπως τον Πλούτωνα, τον Ποσειδώνα, τον Ερμή, τον Άρη και τον Κρόνο.... .... ....

….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. .. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. …  ….. ….. ….. …… …… …. … και να αναρωτηθείτε

τι στο καλό μπορεί να συμβαίνει εκεί πάνω, ώστε εδώ κάτω στη Γη να σας πηγαίνουν εσάς ΟΛΑ κακά, στραβά κι ανάποδα;

Πως μπορεί ένας πλανήτης που βρίσκεται έτη φωτός μακριά να κάνει ένα μπαμ ή αλλιώς να είναι ανάδρομος όπως λένε, και να σε κάνει εσένα να λες από μέσα σου (ή και απ’ έξω σου καμιά φορά)

 «κάποιος μου κάνει πλάκα, δεν μπορεί»......

 Εκεί που νομίζεις πως έχεις βάλει μια σειρά και επιτέλους θα μπορέσεις να πας την Κυριακή μια βόλτα ή θα έχεις χρόνο να διαβάσεις μερικές σελίδες από το βιβλίο που πιάνει σκόνη στο κομοδίνο, ε εκεί ακριβώς αρχίζουν να καταρρέουν όλα το ένα μετά το άλλο και θέλεις να πάρεις τα βουνά.

Πριν από δυο εβδομάδες λοιπόν, ήμουν στην φάση που νόμιζα πως τα έχω οργανώσει όλα και  ΝΑΙ θα έχω λίγο ελεύθερο χρόνο.... ΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΧΑΧΑ γελάσαμε πάλι !!!!

Εν συντομία θα σας πω πως έπεσε η μαμά μου μέσα στο σπίτι και χτύπησε πολύ. Την έτρεχαν στο νοσοκομείο ο Βασίλης με την αδερφή μου και ο απολογισμός ήταν τρία σπασμένα δόντια (!!!), ένα γερό χτύπημα στον αριστερό ώμο και ένα βαρβάτο τράνταγμα στη μέση που την έχει καθηλώσει στο κρεβάτι με πολύ πόνο που περνάει μόνο όταν κάνει ενέσεις !!!!  Δεν θα περιγράψω άλλο, μπορείτε να φανταστείτε τη συνέχεια.....

Δεύτερον. Ένα  βράδυ κάπου μέσα στην μέση της εβδομάδας, μόλις ξάπλωσα άκουσα ένα θόρυβο από το δωμάτιο των παιδιών…. Ένα κλαψούρισμα…… "Μπαααα λέω νομίζω ότι το ακούω" ……. Το κλαψούρισμα ξανακούστηκε…… "Όνειρο θα βλέπει ο γιος μας" λέω……. "ας πάω να τον δω" ….. Και βρίσκω το αγόρι μας καθιστό στο κρεβάτι του, κατακόκκινο και να κλαίει….

-Τι έγινε βρε Βαγγέλη, γιατί κλαις;

- Μαμαααααααααααααα νομίζω πως έχω πυρετόοοοοοοοοοοοοοο  

Τον ακουμπάω, ήταν ζεστός αλλά όχι πολύ. Του φέρνω λίγο νεράκι και ψάχνω να βρω το θερμόμετρο. Ψάχνω από εδώ, ψάχνω από εκεί, πουθενά το θερμόμετρο! Γκρρρρρρρρρρρρ…….. Αυτό που όλη την ώρα τακτοποιούμε και ποτέ δεν βρίσκουμε κάτι όταν το χρειαζόμαστε, είναι πολυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ σπαστικό!!!! Τελικά δεν βρήκα το ηλεκτρονικό, βρήκα ένα παλιό υδραργύρου, του το έβαλα και είχε 38. Του έδωσα αντιπυρετικό και τον έβαλα να ξαπλώσει. Φυσικά μόλις του έδωσα το σιρόπι, βρήκα και το ηλεκτρονικό θερμόμετρο!

-  Μαμαααααααααααααα έχω πολύ πυρετό;

-  Όχι αγόρι μου, λίγο έχεις. Θα σου πέσει με το σιρόπι που σου έδωσα.

-  Κι αν δεν πέσει;;;;;

-  Θα πέσει!!!!!

-  Ναι, αλλά ΑΝ δεν πέσει, θα με πάτε στο νοσοκομείο;

-  Βαγγέλη δεν έχεις κάτι σοβαρό, λίγος πυρετός είναι μόνο….

-  … …. Μαμαααααααααααααααα;;;;

-  Έλα βρε Βαγγέλη, τι θες;

-  Έχει πεθάνει ποτέ κανένας από πυρετό;;;;;; (άντρας παιδί μου, φοβιτσιάρης μόλις πάθει κάτι…..)

-  Βρε μωρό μου, τι κουβέντες είναι αυτές; Σου λέω πως αύριο το πρωί θα είσαι μια χαρά…..

-  .. ….. Μαμαααααααααααα;;;

-  Έλα, πες μου!

-  Αύριο θα πάω σχολείο;;;;;;;;; (Σιγουρεύτηκε πως δεν θα πεθάνει, ήθελε να μάθει αν θα πάει σχολείο !!!!!!!!!!!!!!)

-  Όχι, αύριο θα καθίσεις σπίτι. Εντάξει;

-  Εντάξει!

Μόλις του είπα πως θα καθήσει σπίτι, γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε του καλού καιρού, αλλά εγώ όλο το βράδυ έπρεπε να σηκώνομαι να δω αν τον έπιασε το αντιπυρετικό, αν είναι ιδρωμένος κ.λπ….. Πάει και ο βραδινός ύπνος!

Μετά από όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα ατελείωτα πλύνε - άπλωσε - μάζεψε ρούχα, μαγείρεψε - πλύνε - μάζεψε πιάτα ήρθε η μέση μου και μου είπε: Συμμαζέψου κορίτσι μου, έχεις και τον Ο5 - Ι1 σπόνδυλο χειρουργημένο remember;;;;;;; Μούδιασε τελείως το αριστερό μου πόδι και ή το σέρνω, ή στέκομαι στο ένα πόδι σαν φλαμίνγκο! 

Τι άλλο να σας πω;

 

Πως ο σκληρός δίσκος του υπολογιστή έχει φάει φρίκη και δουλεύει σιγαααααααααααααααα σιγααααααααααααααααααα φέεεετααααααααααααααα που λένε;;;;;;

 

Πως φόρεσα στην κόρη μου μια καινούργια ζακέτα για ΠΡΩΤΗ φορά και την ξέχασε στο σχολείο; Και όχι μόνο την ξέχασε, αλλά κάποιος που την είδε, του άρεσε το σχέδιο και το νούμερο για το δικό του παιδί, την πήρε και την έχει να την έχει να την χαίρεται;;;; Εγινα έξαλλη με αυτό! Καλά, η δική μας είναι ξεχασιάρα (σαν την μάνα της) και την άφησε ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ. Πρέπει εσύ ρε ΑΘΛΙΕ να την βουτήξεις; Πως παίρνεις κάτι που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ; Πως παίρνεις κάτι από ένα παιδί, που ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟ να φορέσει; @#$#@$#Ε%#$^$%#$%#$%@. Ολόκληρο Χειμώνα έχω να πληρωθώ και μόλις πληρώθηκε ο σύζυγος πήγα και της πήρα δυο φόρμες. Και τώρα η μια είναι χωρίς ζακέτα.  ΓΙΑΤΙ; Και γίνομαι ακόμα πιο έξαλλη, γιατί την βρωμοδουλειά την έκανε μεγάλος. Αν την είχε πάρει ένα παιδάκι καταλάθος, την επόμενη μέρα η μάνα του ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να την στείλει πίσω έτσι δεν είναι;

Και εκεί που είμαι έτοιμη να ανέβω στην ταράτσα και να αρχίσω τις φωνές, μου φέρνει η Αθηνά αυτό:

Που μας δείχνει μια μαμά (εμένα) και ένα κοριτσάκι (την Αθηνά). Το κοριτσάκι λέει " σ' αγαπώ μαμά" και η μαμά λέει "και εγώ". Και έτσι ξέχασα την κούραση και τον πόνο της μέσης, τα ασιδέρωτα ρούχα και τους απλήρωτους λογαριασμούς. Τους τελευταίους μέχρι να μας τους θυμίσουν οι επόμενοι!!!

Σας φιλώ γλυκά

 

Μαρία