Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Καλό ξημέρωμα κόσμε...

Και με ετούτα και με εκείνα φτάσαμε στις 2 Νοεμβρίου. Είναι βράδυ, όλοι κοιμούνται και εγώ άφησα τις βελόνες και τα κουβάρια μου στο καλαθάκι τους, βγήκα από το facebook που ξεμυαλίζει, κάνω ότι δεν βλέπω το μαξιλάρι και το πάπλωμα που μου κλείνουν το μάτι και είπα ότι δεν θα σηκωθώ από την καρέκλα μου αν δεν γράψω δύο λόγια απόψε..... 
Μπήκα πριν λίγο στο δωμάτιο των παιδιών για να αφήσω ένα βιβλίο στο γραφείο. Το αφήνω, σηκώνω από το πάτωμα μια κούκλα, βάζω στην άκρη τις παντόφλες τους και ευχαριστώ τον καλό Θεό που τελευταία στιγμή είδα μέσα στο μισοσκόταδο αυτό το ύπουλο ανθρωπάκι Lego στο πάτωμα και δεν το πάτησα....  Τα σκεπάζω γιατί έχουν ξεσκεπαστεί... Μικρές καθημερινές κινήσεις μιας μαμάς, λίγο πριν σωριαστεί από την κούραση. Άθελα μου χαμογελάω όταν τα βλέπω να κοιμούνται....Επιτέλους, σκέφτομαι, παραδόθηκαν στην αγκαλιά του Μορφέα. Το αγοράκι μου ....

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Για μια εργαζόμενη μαμά.....

Η ώρα είναι 11.18 το βράδυ... Αν και πολύ κουρασμένη, σκέφτομαι ότι πάλι έχω εγκαταλείψει τούτη εδώ την γωνιά που τόσο αγαπώ, που με χαλαρώνει και με κάνει πότε να βουρκώνω και πότε να χαμογελώ... Πέρασε πάνω από ένας μήνας από τότε που έγραψα δυο λόγια, που μοιράστηκα δύο σκέψεις μου μαζί σας... Τι κρίμα.... γράφω τόσο σπάνια πια.... Και όταν το ξεκίνησα, ήθελα να γράφω όσο πιο συχνά μπορώ. Και πράγματι, μέσα στο μυαλό μου έχω έτοιμες (o.k. σχεδόν έτοιμες...) πάρα πολλές αναρτήσεις. Αλλά κάθε πρωί όταν ξυπνάω λέω "αααα σήμερα θα γράψω" και κάθε βράδυ πριν πέσω ξερή για ύπνο "πάααααλι δεν έγραψα, δεν πειράζει, αύριο όμως οπωσδήποτε !!!".
Απόψε λοιπόν είναι η στιγμή του "οπωσδήποτε".

Τρίτη 5 Μαΐου 2015

Είσαι γονιός όταν ....

Πότε γίνεσαι αλήθεια γονιός; Πότε είσαι η μαμά ή ο μπαμπάς κάποιου παιδιού; Όταν απλά σε κάποια απρόσεκτη στιγμή πάθους δώσεις λίγες σταγόνες γενετικού υλικού και από αυτό προκύψει η γέννηση ενός ανθρώπου ή .... 


Όταν από την πρώτη στιγμή που το βλέπεις, ορκίζεσαι ότι θα το φροντίζεις, θα το προστατεύεις, θα το αγαπάς, θα ζεις και θα αναπνέεις γι' αυτό, για όλη σου τη ζωή...

Όταν το παίρνεις από το δωμάτιο κάποιου ιδρύματος και του ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού και της καρδιάς σου, για πάντα...

Όταν το κρατάς στην αγκαλιά σου και δεν θες να το αφήσεις, γιατί δεν θες να νιώσει ότι φεύγεις ...

Όταν σηκώνεσαι τη νύχτα για να αφουγκραστείς την ανάσα του και να το σκεπάσεις...

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

"Ευρώπη, μαντεψε.... εγώ είμαι ακόμη πλούσια!" #5

Ε αυτό δεν έχει ξαναγίνει! Εννοώ, να γράψω δύο αναρτήσεις μέσα σε λίγες ημέρες !!! Επειδή όμως ένας Θεός ξέρει πότε θα ξαναβρώ χρόνο να καθίσω μπροστά στον υπολογιστή και η ιδέα του να γράψω τη συγκεκριμένη ανάρτηση με ξετρέλανε, έκανα την ..... ανατροπή!

Μετά την Αντωνία, την Ειρήνη, την Κωνσταντίνα και την καταπληκτική Αλεξία λοιπόν, λέω κι εγώ με τη σειρά μου, τι με κάνει να νιώθω "πλούσια" κι ας έχω άδεια τσέπη! Τι με κάνει να χαμογελάω και να σκέφτομαι θετικά, κόντρα στην μαυρίλα της εποχής και στην αρνητική εικόνα που θέλουν κάποιοι να διαδοθεί σε όλο τον κόσμο για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Σε αυτούς τους συνδέσμους: Κίνημα Ελλήνων Πλουσίων Blogger και Κίνημα πλουσίων Ελλήνων blogger - έλα κι εσύ !  μπορείς να μάθεις περισσότερα, γι' αυτές τις αναρτήσεις και τον σκοπό που γράφονται.

Εγώ λοιπών νιώθω πλούσια ....

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Τοκ - τοκ !!! Τα νέα μας!

Χάθηκα πάλι, το ξέρω. Οι αναρτήσεις μου έχουν αραιώσει πολύ, σε βαθμό κακουργήματος! Και η αλήθεια είναι πως μου λείπει πολύ το blogging. Μου λείπει να σας γράφω τα νέα μου, μια κατασκευή που φτιάξαμε με τα παιδιά, μια συνταγή που δοκιμάσαμε, ένα βιβλίο που διαβάσαμε, την καθημερινότητά μας. Μου λείπει η -συνήθως- βραδινή βόλτα στην γειτονιά μας, τα σχόλια, τα πειράγματα, οι "επισκέψεις" που κάνουμε ο ένας στο σπιτάκι του άλλου. Και όλο λέω ότι "αύριο θα γράψω οπωσδήποτε" αλλά όταν έρχεται το αύριο, πάντα κάτι συμβαίνει και τελικά το βράδυ πέφτω τέζα για ύπνο δίνοντας ξανά την ίδια υπόσχεση. Σήμερα όμως ξύπνησα αποφασισμένη! Σε σημείο μάλιστα, που άφησα τον μπαμπά μας με τα παιδιά να πάνε βόλτα μόνοι τους, (με την υπόσχεση ότι θα πάω κι εγώ να τους βρω πριν επιστρέψουν), προγραμματίζοντας ένα πολύ εύκολο και γρήγορο φαγητό για σήμερα και κλείνοντας τα μάτια όταν περνάω δίπλα από τον μπόγο με τα ασιδέρωτα (δεν τα βλέπω, άρα δεν υπάρχουν)! Ήρθα λοιπόν και ελπίζω να μην με έχετε ξεχάσει, αν και αν έχει συμβεί αυτό, θα φταίω εγώ και μόνο εγώ (κλαψ κλαψ) !!!

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ !

Όσοι με γνωρίζουν καλά, ξέρουν ότι ένα βασικό χαρακτηριστικό μου είναι η σταθερότητα. Μου αρέσει η ρουτίνα, η ασφάλεια που σου δίνει. Αυτή η ρουτίνα που μπορεί κάποιον άλλον να τον κάνει να λιώσει από βαρεμάρα, εμένα με κάνει να χαλαρώνω, να αφήνομαι αλλά και να νιώθω σιγουριά. Για παράδειγμα, ακολουθώ πάντα την ίδια διαδρομή για έναν συγκεκριμένο προορισμό, στα εστιατόρια παραγγέλνω πάντα πιάτα που έχω δοκιμάσει και ξέρω πως μου αρέσουν,  προτιμώ να κάνω τις αγορές μου από τα ίδια πάντα μαγαζιά, τα ρούχα μου έχουν σχεδόν όλα τα ίδια χρώματα.  Γενικά σπάνια κάνω αλλαγές στη ζωή μου και μπορώ να πω ότι όταν είναι απαραίτητο τις κάνω, αλλά μου προκαλούν αμηχανία.