Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Καλό ξημέρωμα κόσμε...

Και με ετούτα και με εκείνα φτάσαμε στις 2 Νοεμβρίου. Είναι βράδυ, όλοι κοιμούνται και εγώ άφησα τις βελόνες και τα κουβάρια μου στο καλαθάκι τους, βγήκα από το facebook που ξεμυαλίζει, κάνω ότι δεν βλέπω το μαξιλάρι και το πάπλωμα που μου κλείνουν το μάτι και είπα ότι δεν θα σηκωθώ από την καρέκλα μου αν δεν γράψω δύο λόγια απόψε..... 
Μπήκα πριν λίγο στο δωμάτιο των παιδιών για να αφήσω ένα βιβλίο στο γραφείο. Το αφήνω, σηκώνω από το πάτωμα μια κούκλα, βάζω στην άκρη τις παντόφλες τους και ευχαριστώ τον καλό Θεό που τελευταία στιγμή είδα μέσα στο μισοσκόταδο αυτό το ύπουλο ανθρωπάκι Lego στο πάτωμα και δεν το πάτησα....  Τα σκεπάζω γιατί έχουν ξεσκεπαστεί... Μικρές καθημερινές κινήσεις μιας μαμάς, λίγο πριν σωριαστεί από την κούραση. Άθελα μου χαμογελάω όταν τα βλέπω να κοιμούνται....Επιτέλους, σκέφτομαι, παραδόθηκαν στην αγκαλιά του Μορφέα. Το αγοράκι μου ....

Που την μέρα που γεννήθηκε χιόνιζε. Που πήρα την παιδίατρο τηλέφωνο και την ρώτησα εάν είναι φυσιολογικό ένα νεογέννητο να κοιμάται 20 ώρες την ημέρα. Που για να φάει το φαγητό του έπρεπε να του κάνω τον καραγκιόζη. Που τρελαινόταν να παίζει με πλαστελίνες και playmobil και αγνοούσε τα αυτοκινητάκια. Που όταν φέραμε την νεογέννητη αδερφή του στο σπίτι, είπε "Μαμά, εγώ την μπέμπα την αγαπώ και είμαστε φίλοι, αλλά να μην φέρεις άλλο μωρό στο σπίτι....". Κοιτάζω το βιβλίο της Ιστορίας πάνω στο γραφείο. "Ιστορία ΣΤ' Δημοτικού". Πότε έφτασε στην Έκτη Τάξη; Πότε με έφτασε στο ύψος; Προχθές πήγε στο σπίτι του φίλου του που μένει δύο τετράγωνα πιο πάνω μόνος του, (έλα μαμαααααααααααααααααααααα είμαι μεγάλος πια!!!) με ρώτησε πότε θα έχει δικό του κινητό και εάν μπορεί να έχει δικό του λογαριασμό Skype και Viber (έλα μαμααααααααααααααααααα όλοι στην τάξη έχουν.....). 
Και εγώ αναρωτιέμαι που είναι εκείνο το μικρό χαριτωμένο μωράκι που του διάβαζα τον Πήτερ Παν πριν κοιμηθεί, του κρατούσα το χέρι όταν περπατούσαμε στον δρόμο και έχασα την μισή μου ζωή όταν έβαλε στο στόμα του ένα κέρμα που βρήκε στο πάτωμα....
Στο διπλανό κρεβάτι η κόρη μου, η μικρή μου επαναστάτρια. Που η πρώτη της κουβέντα ήταν "ατό τι είναι μαμά;;;". Που για να ντυθεί για να την πάω στον παιδικό σταθμό μας άκουγε όλη η πολυκατοικία "μόοοοοοοονηηηηηηη μου είπαααααααααααααααααα", 18 μηνών μωρό και όλα μόνη της ήθελε να τα κάνει! Να ντυθεί, να φορέσει παπούτσια, να φάει, να περπατήσει, να πλυθεί.... Ανεξάρτητη και πεισματάρα από την μέρα που γεννήθηκε! Κοκέτα μέχρι εκεί που δεν παίρνει, δεν μου έχει αφήσει κραγιόν για κραγιόν, αλλάζει χτένισμα 120 φορές την ημέρα, ρούχα επίσης και όταν σταθούμε σε μια βιτρίνα με παπούτσια να χαζέψουμε, εγώ βλέπω τα πιο χαμηλά και εκείνη εκστασιάζεται με τα δωδεκάποντα!!! "Καημένε πατέρα" σκέφτομαι "κοιμήσου ήσυχος για λίγα χρόνια ακόμη γιατί μετά δεν βλέπω να ξανακοιμάσαι!!!.Θα αρχίσει τα νυχτοπερπατήματα και θα χάσουμε τον ύπνο μας...."
Τους δίνω από ένα φιλί και βγαίνω από το δωμάτιο.... Ρίχνω μια ματιά στην δική μας κρεβατοκάμαρα. Ο καλός μου κοιμάται.... Με κάτι είναι αγχωμένος όμως πάλι, γιατί τρίζει τα δόντια του στον ύπνο του. Απλώνεται στο κρεβάτι σαν τον αστερία και δεν μου αφήνει καθόλου χώρο. Ξέρω όμως ότι μόλις ξαπλώσω θα έρθει και θα κολλήσει πάνω μου, θα με κλείσει στην αγκαλιά του και θα μου πει πως με αγαπάει. Νιώθω τόση δύναμη και τόση ασφάλεια εκείνη τη στιγμή.... Ακόμα και τις πιο δύσκολες και πιο στενάχωρες στιγμές. Ακόμα και όταν όλος ο κόσμος μας γκρεμίζεται.... Πώς το λέει το τραγουδάκι;;; "Αχ να ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου....".

Πάω λοιπόν κι εγώ να ξαπλώσω, να ξεκουραστώ και να ονειρευτώ έναν κόσμο που όλοι οι άνθρωποι θα βρίσκουν δύναμη από την αγάπη, θα χαμογελούν γιατί τα παιδιά τους θα έχουν ένα ζεστό κρεβάτι να κοιμηθούν, ένα πιάτο φαγητό για να μην πεινούν, ένα στεγνό ρούχο να φορέσουν, ένα παραμύθι να τα συντροφεύει στα όνειρά τους και θα μπορούν να αφήνονται σε μια αγκαλιά νιώθοντας ασφάλεια. 

Καληνύχτα κόσμε, καλό ξημέρωμα.... 

32 σχόλια:

  1. Μαρία μου να γράφεις πιο συχνά. Γράφεις υπέροχα. Στο έχω ξαναπεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασπασία μου σε ευχαριστώ. Το θέλω τόσο πολύ αλλά τα ωράρια με έχουν εξαντλήσει.... Θα προσπαθήσω όμως ! Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Κι εγώ στο έχω ξαναπεί! Σε αγαπώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία μου δεν χρειάζεται να σου πω κι εγώ πόσο σ' αγαπώ. Ακόμη κι αν έχω εξαφανιστεί σας σκέφτομαι πάντα με πολλή αγάπη όλη την φαμίλια σου!

      Διαγραφή
  3. Αχ Μαρακι τι όμορφα που ξεκίνησε η μέρα μου με αυτή σου την ανάρτηση :) Τι γλυκά!!!! Δίκιο έχουν τα κορίτσια να γράφεις συχνότερα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι όταν κάνω τους ανθρώπους να χαμογελούν! Θα γράφω γιατί κι εγώ στεναχωριέμαι πολύ τόσο καιρό που απέχω....

      Διαγραφή
  4. Κινήσεις και σκέψεις που κάνουμε όλες οι μαμάδες λίγο πριν ξεραθούμε όπως πολύ σωστά το είπες. Και είναι τόσο άδικο να υπάρχουν μανούλες που αντί να σκέφτονται αυτά να πολεμάνε με τα πελώρια κύματα και παιδάκια που -πέρα από το ότι χάνουν την παιδική τους ηλικία- μπορεί να χάσουν ανά πάσα στιγμή την ζωή τους...Καληνύχτα κόσμε, αλλά πότε θα ξυπνήσεις επιτέλους?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ μωρέ Μάχη είναι πραγματικά πέρα από κάθε φαντασία όλο αυτό που συμβαίνει. Δεν μπορώ ούτε να το σκεφτώ το τι τραβάνε αυτοί οι άνθρωποι. Αυτό που για εμάς είναι αυτονόητο για εκείνους είναι μακρινό όνειρο.... Ο κόσμος όσο βάζει αρχή πάντων το χρήμα, δεν θα αλλάξει ποτέ...

      Διαγραφή
  5. Μαρία μου... κατασυγκινήθηκα πρωί πρωί...
    τόσο γλυκές,τ όσο ανθρώπινες στιγμές και σκέψεις
    που ίσως όλοι κάνουμε, αλλά εσύ καταθέτεις με τον δικό σου μοναδικό τρόπο
    να γράφεις, αξίζει!
    σε ευχαριστούμε που το μοιράστηκες

    σε φιλώ γλυκά,
    Αλεξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξία μου είναι στιγμές που νιώθω ότι αν δεν τα μοιραστώ, θα με πνίξουν! Και είμαι σίγουρη ότι πολλοί από εδώ μέσα νιώθουν έτσι! Φαντάζομαι πως νιώθεις εσύ όταν βλέπεις τα κουτσούνια σου να κοιμούνται κάθε βράδυ... Τι ευλογία!

      Διαγραφή
  6. η πιο γλυκια και τρυφερη αναρτηση.. Οτι πρεπει για να μου φτιαξεις τη μερα Μαρακι!!! Μακαρι να παιρνετε παντα δυναμη ο ενας απ'τον αλλο.. πολλα πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίδα μου σε ευχαριστώ. Πραγματικά χαίρομαι πολύ όταν κάνω κάτι που κάνει τους άλλους να χαμογελούν! Κι εσείς πάντα να βρίσκετε ο ένας στον άλλον την δύναμη, το κουράγιο, την ασφάλεια και την αγκαλιά!

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα αγαπημένη μου
    Χαρηκα πολυ που ειδα δημοσιευση σου
    Τωρα σε ανακαλυψα βεβαια αλλα στο φεισμπουκ σε παρακολουθω
    Τα φιλια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλως όρισες λοιπόν κι εδώ! Είδες, τα κατάφερα τελικά να ανεβάσω καινούργια ανάρτηση! Θα χαρώ να τα λέμε και από αυτή τη γωνιά!

      Διαγραφή
  8. Τι όμορφη ανάρτηση, τι γλυκά τα λόγια σου, μανούλα!!!
    Μα θα μου επιτρέψεις..... το πιο γλυκό κομμάτι είναι αυτή η αγκαλιά και η αγάπη του άντρα σου.
    Τι υπέροχο συναίσθημα και πόσο ταιριαστοί οι στίχοι που διάλεξες για να το συνοδέψεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειρήνη μου σε ευχαριστώ! Ναι, ο άτιμος με αγαπάει τελικά! Κι εγώ τον αγαπώ πολύ και του έχω αδυναμία! Μερικές φορές βέβαια θέλω απλά να τον πνίξω, αλλά μου χαμογελάει και τα ξεχνάω όλα η χαζή!

      Διαγραφή
  9. Αχ βρε Μαρία, βαλτές είστε όλες σήμερα και με κάνετε και κλαίω; Να τα καμαρώνεις τα ολόγλυκα βλασταράκια σου Μαράκι μου και να είναι πάντα γερά, χαρούμενα, ευτυχισμένα και προστατευμένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φλώρα μου αυτή την εποχή είναι προνόμιο να ευαισθητοποιείσαι και να κλαις, γιατί από αναισθησία γύρω μας πήξαμε! Σε ευχαριστώ για τις ευχές, μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου να νιώσουν το ίδιο.

      Διαγραφή
  10. Γλυκιά μανούλα! Τρυφερή η ανάρτησή σου, γεμάτη νόημα και γλυκόπικρες αλήθειες... Να είστε πάντα καλά, εσύ κι η όμορφη οικογένεια σου! Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου σε ευχαριστώ! Αυτό που με τρελαίνει σαν σκέψη είναι ότι άλλοι παλεύουν για αυτά που είναι αυτονόητα, όπως η ασφάλεια, η ζεστασιά, το φαγητό, η επιβίωση και άλλοι δεν υπολογίζουν τίποτα και θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές στον βωμό του κέρδους χωρίς δεύτερη σκέψη...

      Διαγραφή
  11. Μαρία, Μαρία, Μαρία, πόσο αγαπώ την γραφή σου, στο έχω ξαναπεί να γράφεις πιο συχνά... Υπέροχο κείμενο, έχεις εκφράσει με τρόπο μοναδικό οσα νιώθει και σκέφτεται σχεδόν κάθε μανούλα... Καλημέρα με μια ζεστή αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Γιάννα μου σου στέλνω κι εγώ μια μεγάααααλη αγκαλιά! Πολύ με συγκινήσατε που αφήσατε τόσα σχόλια αν και είμαι εξαφανισμένη τόσο καιρό από την γειτονιά!

      Διαγραφή
  12. Μαρία μου, εξαιρετικό το κείμενο σου! Γέμισαν δάκρυα τα μάτια μου και ανυπομονώ να πάω στο κοριτσάκι μου να το αγκαλιάσω και να το φιλήσω.
    Καταλαβαίνω τις σκέψεις σου.. τις ίδιες κάνω κάθε βράδυ τον τελευταίο καιρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάρθα μου να της δώσεις μια ζεστή αγκαλιά και δυο γλυκά φιλιά και από εμένα! Είμαι σίγουρη ότι όλες οι μάνες με τον ίδιο τρόπο σκεφτόμαστε....

      Διαγραφή
  13. Αχ βρε Μαρακι...πόσο ίδιες οι σκέψεις μιας μανουλας. Καμια φορά σκεφτομαι κοιτωντας τους γιους μου ώς πότε θα έρχονται για αγκαλίτσες, μέχρι να ακούσω εκεινο το διαπεραστικό "ελα ρε μαμα ειμαι μεγάλος πια!!!" . Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου βλέπω τον μεγάλο που σε λίγο θα με περάσει στο ύψος και δεν το πιστεύω. Θυμάμαι που έφερα την μικρή από το μαιευτήριο με ίκτερο και την έβαζα στο κρεβάτι εκεί που "χτυπούσε" ο ήλιος από το παράθυρο και μου φαίνεται σαν παραμύθι. Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα τα άτιμα... Αλλά κι εγώ που έχω γίνει 41 χρονών γαϊδούρα, όταν κουρνιάζω δίπλα στην μαμά μου γίνομαι μικρό παιδάκι....

      Διαγραφή
  14. γράφε πιο συχνά βρε σκατούλα.. γράφεις τόσο όμορφα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου (και ξέρεις πόσο το εννοώ) Τζίνα! Έχω εισηγηθεί να μεγαλώσει η μέρα κατά 3 - 4 ώρες για να προλαβαίνω να κάνω όλα όσα πρέπει και όλα όσα θέλω! χαχαχ! Φιλιά!

      Διαγραφή
  15. Είδες όμως πόσο γρήγορα εκτοξεύεται αυτός ο χρόνος; Και είχαμε λίγο περισσότερο θα τους φερόμασταν με στοργή και σεβασμό; Ωραία ανάρτηση Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σα να μην πέρασε μια μέρα Μαράκι:)
    Κάθε φορά που γράφεις μου θυμίζεις γιατί σε εκτιμώ και έχω στην καρδιά μου. Για την απλότητά σου που αγγίζει την ψυχή μου!
    Να γράφεις όποτε μπορείς φιλενάδα. Θα σε περιμένουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δίνεις τροφή στην ψυχή μου με κάθε δημοσίευση, που δεν αμελώ να διαβάζω έστω και καθυστερημένα, θυμίζοντάς μου πόσο τυχερή είμαι που έχω φίλη μου μία τέτοια ευαίσθητη, τρυφερή και ρομαντική ύπαρξη. Άλλη μια αφανής ηρωίδα στους μοντέρνους σκληρούς και δύσκολους καιρούς που διαβαίνουμε. Σκέφτομαι ότι χρειάζεται πραγματικό ταλέντο για μια σύγχρονη μαμά όπως εσύ, να έχει τη δύναμη να χτίζει και να διατηρεί το δικό της μικρόκοσμο αγκαλιά με τους αγαπημένους της, όταν όλα γύρω δείχνουν επικίνδυνα αβέβαια...!!! Φώτιζε πάντα με την θετική σου αύρα όσους σε πλαισιώνουν...

    Φιλιά Love you baby,
    Η παλιά συνάδελφος και ελπίζω παντοτινή σου φίλη
    Χριστίνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........