Δεν ξέρω για εσάς, εγώ λατρεύω τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Ακούω τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια (και κλαίω), βλέπω Χριστουγεννιάτικες ταινίες (και κλαίω), φτιάχνω στολίδια, ψάχνω κάθε χρόνο να βρω την τέλεια συνταγή για μελομακάρονα και δίπλες, διαβάζω στα παιδιά Χριστουγεννιάτικα παραμύθια (και κλαίω), παίρνω άδεια τις δύο παραμονές για να πάω τα μικρά να πουν τα κάλαντα σε όλη τη γειτονιά(και κλαίω). Στολίζω όχι μόνο δέντρο, αλλά γεμίζω το σπίτι με μικρά – μικρά χριστουγεννιάτικα πραγματάκια (τα οποία μόλις περάσουν οι γιορτές, θέλω μια νεράιδα να έρθει να κάνει ένα «τσαφ» με το μαγικό της ραβδάκι και να εξαφανιστούν όλα γιατί βαριέμαι να τα μαζεψω!). Λατρεύω όλα τα Χριστουγεννιάτικα – Πρωτοχρονιάτικα έθιμα!
Ένα από αυτά, είναι και τα δώρα. Τρελαίνομαι να αγοράζω δώρα για όλους! Τώρα πια βέβαια δεν μπορούμε να κάνουμε τα δώρα που κάναμε μέχρι πριν 4-5 χρόνια, αλλά κάτι μικρό υπάρχει για όλους να δώσουμε την στιγμή που αλλάζει ο χρόνος, σβήνουν τα φώτα και τραγουδάμε όλοι μαζί το «γέρε χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά» (που όταν το ακούω κλαίω)!
Φυσικά την πρωτοκαθεδρία στα δώρα την έχουν τα παιδιά. Παίρνουν από νονούς, θείες-θείους, παππούδες-γιαγιάδες και φίλους. Από την μαμά και τον μπαμπά παίρνουν ένα πιο μικρό δωράκι μιας και το πιο μεγάλο το φέρνει ο Αη Βασίλης, στον οποίο μέχρι πέρσι πίστευαν πως υπάρχει και τον περίμεναν με μεγάλη λαχτάρα. Μόνο που επειδή κάποια εποχή φοβόντουσταν γενικότερα για το ποιος μπορεί να μπει στο σπίτι μας και πως μπορεί να μπει κάποιος κακός, είχαμε πει πως κανένας δεν μπορεί να μπει, ούτε καλός, ούτε κακός, ούτε καν ο Αη Βασίλης! Έτσι, τα δικά μας δώρα μέχρι πέρσι τα άφηνε στο μπαλκόνι! Και δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ενθουσιασμό τους το πρωί της Πρωτοχρονιάς, που άνοιγαν την μπαλκονόπορτα για να βρουν τα δώρα τους!
Φέτος όμως, ο μεγάλος είναι 9 χρονών και έχει αρχίσει να έχει τις αμφιβολίες του! Αλλά δεν θέλω να του χαλάσω το παραμύθι! Δεν θέλω να του πω κοφτά «δεν υπάρχει, εμείς παίρνουμε τα δώρα», γιατί στην τελική, Αη Βασίλης δεν είναι μόνο τα δώρα! . Θέλω ακόμα να το αφήσω …… να πλανάται στον αέρα ! Επίσης, δεν θέλω να το ξεκόψω, γιατί υπάρχει και η μικρή. Δεν θέλω να της το πω από τώρα! Άλλωστε ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε την ύπαρξη ολόκληρου Αγίου; Μπορεί να μην υπάρχει έτσι όπως τον δείχνουν τα παραμύθια και οι ταινίες, να μην έχει μαγικό έλκηθρο, να μην πίνει λίτρα γάλα και να μην τρώει τόνους κουλουράκια, αλλά σίγουρα είναι εκείνος που κάνει κάποιους από εμάς να αισθανόμαστε διαφορετικά αυτές τις ημέρες. Μας κάνει να ξεχνάμε κακίες, να θέλουμε να προσφέρουμε από ένα χαμόγελο μέχρι ένα πιάτο φαγητό ή ότι άλλο δούμε πως χρειάζεται κάποιος.
Ένα βράδυ λοιπόν, αφού είχα βάλει τα παιδιά για ύπνο και χάζευα στο διαδίκτυο, ακούω βήματα από ξυπόλητες πατούσες στο διάδρομο. Νιώθω κάποιον δίπλα μου και γυρίζω και βλέπω τον γιο μου (ποιον περίμενες να πω; Ο Αη Βασίλης α) δεν κυκλοφορεί ξυπόλητος, β) έρχεται μόνο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς).
- Τι είναι αγόρι μου; Τι θέλεις; Γιατί δεν κοιμάσαι;
- Μαμά, θέλω να σε ρωτήσω κάτι…. αλλά….. άσε, άσε είναι βλακεία….
- Βαγγέλη μου, σου έχω πει πως δεν υπάρχουν «βλακείες» ερωτήσεις. Μπορείς να ρωτήσεις ότι θέλεις.
- Ναι, αλλά θα μου πεις;
- Εάν ξέρω την απάντηση θα σου πω. Εάν δεν είμαι σίγουρη, θα μάθω και θα σου πω.
- Τελικά βρε μαμά, τα δώρα την Πρωτοχρονιά ποιος τα φέρνει, εσείς ή ο Αη Βασίλης;
- …… (Ωχ τι με βρήκε βραδιάτικα, τι να του πω τώρα; Από την μια είναι μεγάλος πια και αν στην παρέα του το ξέρουν, θα τον κοροϊδεύουν. Από την άλλη, αν του το πω θα στεναχωρηθεί, θα το πει και στην μικρή……. Πρέπει να κερδίσω λίγο χρόνο για να του απαντήσω……) Γιατί με ρωτάς;
- Να βρε μαμά, αν τα φέρνετε εσύ με τον μπαμπά, να ζητήσω lego. Αν τα φέρνει ο Αη Βασίλης, να ζητήσω iPad !!!!!!!!!!!!!!!!
Άγαλμα η μαμά!
* Αλήθεια, τα δικά σας παιδάκια πιστεύουν σε αυτόν; Του γράφουν γράμμα, τον περιμένουν; Παραφυλάνε να τον ακούσουν να αφήνει τα δώρα;
** Εσείς πιστεύετε στον Αη Βασίλη; Ήσασταν καλά παιδιά φέτος; Θα σας φέρει δώρο, ή θα πάρετε ένα κομμάτι κάρβουνο;;;;;;
ΧΟ ΧΟ ΧΟ !!!!!!!!!!!!!!!!