Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΣ ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

 Ξαναδιαβάζοντας την χθεσινή ανάρτηση, θυμήθηκα ένα στιγμιότυπο από τις μέρες που είχαμε στο σπίτι τον Βαγγέλη τριών χρονών παιδάκι και την Αθηνά νεογέννητη. Μια Κυριακή λοιπόν, πρέπει να ήταν η Αθηνά περίπου 20 ημερών, μετά από τόσες μέρες που ήμουν με πιζάμες, που πλενόμουν στα γρήγορα και ξεχνούσα να χτενιστώ, σηκώθηκα, έκανα μπάνιο, λούστηκα, στέγνωσα τα μαλλιά μου με το πιστολάκι, βάφτηκα λιγάκι (μην φανταστείς, κονσίλερ, ρουζ και κραγιον έβαλα) για να φύγει από πάνω μου η χλωμάδα και φόρεσα ρούχα (και όχι φόρμα ή πιζάμα). Με λίγα λόγια, αποφάσισα πως μετά τη γέννα, ήρθε η στιγμή να ξαναγίνω άνθρωπος!
Την στιγμή λοιπόν που βγήκα από το μπάνιο πλυμένη, ντυμένη και χτενισμένη, με βλέπει ο άντρας μου και με ρωτάει:
-  Φεύγεις; Που θα πας; (με έντρομο ύφος, μήπως και τον άφηνα μόνο του με τα δυο παιδιά)
-  Πουθενά δεν θα πάω, απλά έκανα μπάνιο και πλύθηκα!
-  Α!

Πάω στην κουζίνα να φτιάξω το γάλα του μωρού, να ‘σου η μαμά μου:
-  Φεύγεις; Που θα πας; (έτοιμη να με κράξει που θα άφηνα άντρα και παιδιά και θα έφευγα !!!)
-   Χμμ …. πουθενά δεν πάω, απλά έκανα μπάνιο και πλύθηκα!
-   Α !

Φτιάχνω το γάλα, παίρνω το μωρό αγκαλιά, πάω στο παιδικό δωμάτιο να κάτσουμε να το πιούμε παρέα με τον μεγάλο. Με βλέπει ντυμένη ο νέος και ρωτάει:
-     Που θα ΠΑΜΕ μανούλα;;;; (τόσο σίγουρος, πως όχι μόνο θα βγω έξω, αλλά θα τον πάρω και μαζί μου)!!!!!
-     Πουθενά μωρό μου, απλά φόρεσα  τα ρούχα μου!
-     Α!

Ταϊζω την μπέμπα και όπως στέκομαι όρθια και την κρατάω αγκαλίτσα, έρχεται η αδερφή μου, με βλέπει, ανοίγει το στόμα της και της λέω:
-Μην ρωτήσεις, ΜΗΝ ΡΩΤΗΣΕΙΣ!!! Δεν θα φύγω! Απλά έβγαλα τις πιζάμες και φόρεσα ρούχα!!!!!

Τι γέλιο κάνω κάθε φορά που το θυμάμαι όλο αυτό! Λες και ήταν συνεννοημένοι όλοι μαζί! Τόσο περίεργο τους φάνηκε που χτενίστηκα και ντύθηκα! Για πείτε, το περάσατε κι εσείς αυτό, όταν είχατε λεχουδάκι στο σπίτι;
photo credit: <a href="http://www.flickr.com/photos/kevenlaw/2746572587/">law_keven</a> via <a href="http://photopin.com">photopin</a> <a href="http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0/">cc</a>




14 σχόλια:

  1. Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει: α! ναι! την καταπληκτική περίοδο της "φόρμας" και του "αθλητικού παπουτσιού". Τι εποχές! Ολο στυλ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάει σετάκι με την τσάντα αλλαξιέρα, που κουβαλάς όπου πας! Έχω πάει σε γάμο με παπούτσι μπαλαρίνα και τσάντα αλλαξιέρα, αλλά το φόρεμα - φόρεμα!

      Διαγραφή
  2. χαχαχα! Τι μου θυμίζεις! Ο γιος μου όταν με είδε πρώτη φορά βαμμένη μετά από πολύ καιρό.. απλά δε με γνώρισε!! απίστευτες στιγμές ανέπανάληπτες αν και να σου πω την αλήθεια που και που τις νοσταλγώ.. αυτή η μωρουδίλα στο σπίτι ( κι ας είσαι αναμαλλιασμένη και με πιτζάμες) επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα.. Φιλιά, Βικτώρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι μωρέ, είναι αυτή η κατάσταση που μερικές φορές χρήζει ψυχιατρικής φροντίδας..... Αυτό που λες "δόξα τω Θεώ που μεγάλωσαν και ησυχάσαμε λιγάκι" και από την άλλη "αχ θέλω μωράκιιιιιι".
      Σμουτς

      Διαγραφή
  3. Όλο και πιο πολύ μου αρέσουν οι αναρτήσεις σου Μαράκι. Όσο για το βραβείο μου σε υπέρευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου . Το έχω πάρει όμως άλλες δυο φορές μιας και έχω μείνει πολύ καιρό κάτω από 200 αναγνώστες. Πολλά φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Γιώτα μου! Χαίρομαι που περνάς καλά εδώ! Εγώ ανακάλυψα το blog σου τον Ιούνιο και είχα χαζέψει με τις φωτογραφίες από την πανέμορφη Κρήτη! Οταν μένεις στην Αθήνα, τέτοια τοπία τα βλέπεις μόνο στις διακοπές!

      Διαγραφή
  4. Μαρία μου...πρέπει να βάλεις αντιδράσεις κάτω από τις αναρτήσεις σου όπως γέλασα, συγκινήθηκα κλπ. Υπέροχη ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία μου σ' ευχαριστώ! Κάποιες φορές αναρωτιέμαι, αν αυτά που περιγράφω, είναι ενδιαφέροντα για τους άλλους, ή μου φαίνονται εμένα έτσι, επειδή τα έχω ζήσει...

      Διαγραφή
    2. Είναι ο τρόπος που τα περιγράφεις απολαυστικός και το θέμα γνώριμο για όλες τις μανούλες, οπότε χτυπάει φλέβα:)
      Καληνύχτα Μαράκι!!!

      Διαγραφή
  5. Πες τα χρυσοστομη!!!! Φανταζομαι φατσα μπαμπα οταν σε ειδε και γελαω!!!! Και τους υπολοιπους παρευρισκομενους φυσικα!!!!
    Ετσι ειναι κουκλα, και γω σαν λεχωνα ειχα τραβηξει παρομοια.....σκεψου για να αισθανθω λιγο ανεβασμενη κατεβαινα να πεταξω τα σκουπιδια βαμμενη:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμητρα, πραγματικά είναι από τις στιγμές που έπρεπε να έχω κάμερα στημένη να γράφει! Μα ΟΛΟΙ ρε παιδί μου την ίδια αντίδραση; Ευτυχώς δεν με ρώτησε και η 20 ημερών μπέμπα "που θα πάς";;;;, αν και τώρα που το σκέφτομαι, μια απορία την είδα στο βλέμμα της....

      Διαγραφή
  6. Μα ακριβώς το ίδιο.....δεν είναι φοβερό....και τώρα που έχουν μεγαλώσει κάπως (4, 7, 9 χρονών) υπάρχει μια εξίσου σπαστική ερώτηση. Έχω βγει έξω για οιονδήποτε λόγο και με παίρνουν στο κινητό: που είσαι;;; στο μάρκετ;;;; Λες και δεν υπάρχει περίπτωση να είμαι κάπου αλλού.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........