Οφείλω να ομολογήσω πως τώρα πια δεν διαβάζω όπως ... κάποτε! Λίγα χρόνια πριν δεν υπήρχε περίπτωση να βρω λίγο ελεύθερο χρόνο και να μην τον αφιερώσω στο διάβασμα. Τώρα οι υποχρεώσεις του σπιτιού και των παιδιών, έχουν μειώσει τον προσωπικό χρόνο πάρα πολύ. Εκτός αυτού, μόλις ξαπλώσω το βράδυ (ή το μεσημέρι τα Σαββατοκύριακα) και ανοίξω βιβλίο, στην δεύτερη σελίδα κλείνουν τα μάτια μου.
Το καλοκαίρι όμως που τα σχολεία κλείνουν και τα μαθητούδια μας κλείνουν τα βιβλία τους, .... ανοίγω εγώ τα δικά μου! Ή στην παραλία, ή τα μεσημέρια στην άδειά μου, ή τα βράδυα που όλοι έχουν κοιμηθεί και εγώ κάθομαι στο μπαλκόνι μόνη μου, απολαμβάνω την παρέα ενός ωραίου βιβλίου (και μου κάνουν επίθεση όλα τα κουνούπια της περιοχής, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης....).
Τα τελευταία χρόνια έχω μια προτίμηση σε λογοτεχνία και σε έλληνες συγγραφείς. Μάλιστα ζητάω ε πιο .... ελαφρά αναγνώσματα, γιατί με τόσες σκοτούρες και προβλήματα, δεν μπορώ και τα βαθυστόχαστα και βαριά μηνύματα. Αυτή την εποχή δηλαδή, δεν θα διάβαζα με τίποτα το Έγκλημα και Τιμωρία, που όσο αριστούργημα και αν είναι, είναι η κατάθλιψη σε όλο της το μεγαλείο, άσε που πρέπει να γυρίζεις συνέχεια πίσω και να το ξαναδιαβάζεις για να καταλάβεις τι γίνεται...!!!
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα και μου άρεσε πάρα πολύ είναι Η ΡΟΜΦΑΙΑ του Ανδρέα Λουδάρου. Πολύ διαφορετικό, σαν παραμύθι, σε μεταφέρει .... στην αρχή του κόσμου, στην πρώτη μάχη που έδωσε το καλό με το κακό.
Επίσης, λατρεύω το Τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες της Κατερίνας Μανανεδάκη. Την πρώτη φορά που το διάβασα, ο γιος μας ήταν δυόμιση ετών, στην ηλικία του απίστευτου κυνηγητού, και βρήκα τόσα πολλά κοινά με την ηρωίδα, που έλεγα: "Απίστευτο, δεν είναι δυνατό, τα έχουν τραβήξει κι άλλοι αυτά;" Το διάβαζα θυμάμαι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στο Πευκί της Εύβοιας (φοβερές παραλίες, από τις ωραιότερες που έχουμε δει...) και προσπαθούσα να μην γελάω πολύ δυνατά και τους ξυπνήσω όλους. Το διαβάζω κάθε φορά που με πιάνουν οι μαύρες μου, για να μου φτιάξει την διάθεση (κάτι σαν ασπιρίνη ένα πράγμα.....).
Άλλο αγαπημένο βιβλίο, το Έρως θέρος πόλεμος της Ευγενίας Φακίνου
.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τον αγαπημένο Μικρό Πρίγκηπα του Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερί.Πως θα μπορουσα άλλωστε, απόσπασμά του βρίσκεται στον τίτλο του blog.
Τέλος θα σας πω ένα βιβλίο που είχα διαβάσει άπειρες φορές όταν ήμουν πιο μικρή και κυριολεκτικά έλιωσαν οι σελίδες του. Έχω χρόνια να το διαβάσω, αλλά βρίσκεται πάντα στην βιβλιοθήκη μου. Πρόκειται για το Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ της Οριάνας Φαλλάτσι.
Αυτά! Δηλαδή, δεν είναι μόνο αυτά, αλλά είναι τα 5 πρώτα που σκέφτηκα πως χαίρομαι που τα έχω διαβάσει! Που μου έχουν κρατήσει παρέα, με έχουν κάνει να γελάσω αλλά και να δακρύσω, να χαμογελάσω και να σκεφτώ !!!
Μαρακι μου καλημέρα χαίρομαι που μέσα στα 5 αγαπημένα σου είναι αυτό της Οριάνα Φαλλάτσι, φυσικά είναι και δικό μου αγαπημένο, στο τσακ δεν το συμπεριέλαβα. Μικρός πρίγκιπας κλασική αξία. Τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες;;; Θα το αγοράσω οπωσδήποτε. Αχ με μετέφερες με τα λόγια σου στο μπαλκόνι καλοκαιράκι και μου λειψε κι εμένα τόοοοσο πολύ! Καλή εβδομάδα να έχεις, φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Γεωργία δεν μπορείς να φανταστείς, πόσο μου αρέσουν αυτές οι στιγμές που είμαστε βράδυ στην βεράντα, εγώ και το βιβλίο μου! Η απόλυτη ησυχία και χαλάρωση!
ΔιαγραφήΤον μικρό πρίγκιπα τον έχω και εγω! Αλλωστε τον είχα και θέμα βάπτισης!! Το τι τραβάμε και εμείς οι μάνες μου ακουγεται ωραίο και μάλλον θα το πάρω!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει πάρα πολύ γέλιο, γιατί περιγράφει με απίθανο τρόπο όλες τις τρελές στιγμές που ζεις από την στιγμή που μαθαινεις πως είσαι έγκυος, μέχρι να μεγαλώσει το μωρό και να αρχίσεις να σκέφτεσαι για δεύτερο!
ΔιαγραφήΟ Μικρός Πρίγκηπας, πως γίνεται να μην το αγαπήσει κάποιος αυτό το βιβλίο; Δεν έχω διαβάσει κάποιο άλλο Μαρία, όμως αυτό της Φαλάτσι το πρόσθεσα στην to read λίστα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το διαβάσεις οπωσδήποτε Ινα είναι εξαίρετο, εγώ πήγα και παρακολούθησα και το μονόλογο της Ζέτας Δούκα, υπέροχος
ΔιαγραφήΤον Μικρό Πρίγκηπα και Τι τραβάμε και εμείς οι μάνες τα έχω διαβάσει βεβαίως βεβαίως Μαράκι. Τα υπόλοιπα όχι αλλά με κέντρισε το τελευταίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα, θα διαφωνίσω με το Πευκί, γιατί έχουμε πάει με παιδιά και σύζυγο και δεν μας άρεσαν οι παραλίες καθόλου. Άντε εγώ προσαρμόζομαι παντού αλλά ο Στράτος ακόμα με βρίζει για τον προορισμό διακοπών εκείνον που είχα τότε διαλέξει (το 2008). χα χα χα
Αχ, Μικρό Πρίγκηπα..νου ξέφυγε και είναι λατρεμένος. Το τι τραβάμε και εμείς οι μάνες το είχα πάρει κάποτε δλωρο στη δική μου μαμά και περιμένει να το διαβάσω....Φιλιά Μαράκι!
ΑπάντησηΔιαγραφή