Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Η αξία της Κυριακής για μια εργαζόμενη μαμά !!!

Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή.... κάθε μέρα - ίδια μέρα. Ξυπνητήρι στις 6.30 π.μ. Μπορεί μάλιστα να έχω ξυπνήσει από μόνη μου λίγα λεπτά πριν ακουστεί ο γνώριμος ήχος ...... και να εύχομαι "αχ να είναι ακόμη η ώρα 4.30 ή 5.00..... να έχω ακόμα μια ωρίτσα ή δύο για ύπνο.... κάνε Θεούλη μου να μην είναι 6.25 η ώρα" και μέχρι να ολοκληρώσω τη σκέψη μου.... μπιιιπ..... μπιιιιπ.... μπιπ..... το στριμμένο ξυπνητήρι χτυπάει και κάθε ελπίδα για λίγο ύπνο ακόμη βουλιάζει εκεί, ανάμεσα στο μαξιλάρι μου και το κομοδίνο.

Ναι, ναι το ξέρω πως το 6.30 για κάποιους είναι σχεδόν μεσημέρι. Ομολογώ ότι τους θαυμάζω και τους στέλνω όλη μου την αγάπη και την κατανόηση. Έχει όμως και το 6.30 την βαρβατίλα του έτσι;


Χουζουρεύω 5 λεπτά και μετά..... μετά σηκώνομαι και αρχίζει το γνωστό πρωινό τρέξιμο σε όλους. Ετοιμασία πρωινού και κολατσιού για όλη τη φαμίλια, ξύπνημα τέκνων, διαιτησία στους καυγάδες τους, (μα πού την βρίσκουν την όρεξη πρωί - πρωί;;;;), ετοιμάζομαι κι εγώ στα γρήγορα και κάθε πρωί σκέφτομαι πως "αύριο θα σηκωθώ 5 λεπτά νωρίτερα για να προλάβω να βαφτώ λιγάκι, που είμαι πιο χλωμή και από τον τοίχο στο χολ, που τώρα που το σκέφτομαι πάλι τον γέμισαν δαχτυλιές και θέλει καθάρισμα....". Αλλά ποτέ δεν σηκώνομαι 5 λεπτά νωρίτερα, γιατί όταν χτυπάει το ξυπνητήρι, θέλω 5 λεπτά χουζούρι ακόμη.... Φαύλος κύκλος....

Και αφού τους αφήσω στο σχολείο, κάθομαι κάτω από το σπίτι γύρω στα 5 λεπτά, με τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο χέρι, προσπαθώντας να θυμηθώ που στο καλό παρκάρισα το προηγούμενο απόγευμα, γιατί έτσι όπως βιαζόμουν για  να προλάβω να πάω την μικρή στο μπαλέτο, το άφησα... κάπου κοντά στο σπίτι..... φαντάζομαι..... και ..... delete (γελάστε ελεύθερα, δεν θυμώνω εγώ....). Τελικά θυμάμαι, σκέφτομαι πως μάλλον προς το παρόν έχω γλυτώσει το αλτσχάιμερ και η συνέχεια είναι λίγο - πολύ γνωστή. Τυπική ημέρα μιας εργαζόμενης μαμάς. Από αυτές που γύρω στις 11.00 το βράδυ, θέλεις και να πας να πέσεις ξερή για ύπνο, αλλά θέλεις και μια ωρίτσα δική σου - μόνο δική σου. Να δεις τηλεόραση, να κάνεις μπάνιο, να γράψεις στο blog, να κάνεις ότι θέλεις βρε αδερφέ, χωρίς να σε διακόψει κανείς!  

Ακόμα και το Σάββατο που δεν δουλεύω, ξεκινάω από το πρωί έναν αγώνα δρόμου να προλάβω να κάνω όλες τις δουλειές που δεν βρίσκω χρόνο να κάνω μέσα στην εβδομάδα. Και φτάνει το Σαββατόβραδο και πάλι το μόνο που θέλω, είναι να κάαααααααααααααααααααατσω στον καναπέ και να μην κουνήσω ρούπι! Να δω ελληνικούρες στην τηλεόραση (έτσι κι αλλιώς δεν δείχνει και τίποτα καλύτερο). Πού οι εποχές προ τέκνων, που δεν υπήρχε περίπτωση Σάββατο βράδυ να μείνουμε μέσα στο σπίτι!

Αλλά, είπαμε. Αυτά από Δευτέρα μέχρι Σάββατο..... Την Κυριακή όμως..... όλα είναι αλλιώς !!!!

Έχει την δικιά της χάρη η Κυριακή. Ξυπνάω ότι ώρα θέλω και χουζουρεύω κάτω από τα σκεπάσματα. Μπορεί να δω και λίγο Τομ και Τζέρυ αγκαλιά με τα πιτσιρίκια.... όοοοοοοχι ότι μου αρέσει κι εμένα, (τσ τσ τσ..... μεγάλη γυναίκα και σοβαρή...γκουχ....γκουχ......) αλλά να μωρέ...... για να κάνουμε αγκαλίτσες με τα μικρά (παραδέξου το επιτέλους.... σου αρέσει κι εσένα ο Τομ και Τζέρυ !!!). 

Όταν σηκώνομαι, φτιάχνω καφέ και μπορώ να τον πιω ζεστό, χαζεύοντας στον υπολογιστή, ή πλέκοντας ένα περίτεχνο σάλι, ή παίζοντας επιτραπέζια, ή μαγειρεύοντας το αγαπημένο μου (τους) φαγητό, ή απλά κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο. Ή μπορεί να τον πιω στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας μια βόλτα (ευκαιρία αφού πάντα όταν πηγαίνουμε βόλτα οδηγεί ο σύζυγος). Δεν έχει σημασία, είναι Κυριακή.

Είναι Κυριακή και μπορώ να μιλήσω στο τηλέφωνο με τις φίλες μου, να διαβάσω λίγες σελίδες από εκείνο το βιβλίο που πιάνει σκόνη πάνω στο τραπεζάκι όλη την εβδομάδα, να παίξω με τα κουβάρια μου, να κοιμηθώ το μεσημέρι, να δω μια εκπομπή μαγειρικής στην τηλεόραση και να ξεχάσω και σίδερο και καθάρισμα και όλα! Άντε να τους βοηθήσω λιγάκι να διαβάσουν τα μαθήματά τους, να μαγειρέψω και να σουλουπώσω την κουζίνα! Αυτά! 

Γι' αυτό και δεν συμφωνώ με το να είναι ανοιχτά τα καταστήματα και τις Κυριακές. Η Κυριακή είναι για την οικογένεια. Είναι για να ξεκουράζεσαι, να αδειάζει το μυαλό σου, να νιώθεις λίγο άνθρωπος! Να κάνεις αγκαλιές, να πηγαίνεις στην εκκλησία, να βλέπεις τους δικούς σου ανθρώπους, να τρως μεσημεριανό με την οικογένειά σου. Ναι, σίγουρα υπάρχουν επαγγέλματα που εργάζονται και τις Κυριακές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να περάσει σε όλους. Ο γιατρός ας πούμε, τι θα σου πει; Είναι Κυριακή σήμερα και δεν μπορώ να σε δω, έλα αύριο; Ή ο πυροσβέστης θα αφήσει την φωτιά να καίει για να την σβήσει από Δευτέρα; Και τα εστιατόρια, δουλεύουν κατά κύριο λόγο Σαββατοκύριακα, γιατί τότε μπορεί ο κόσμος να πάει μια βόλτα, μεσοβδόμαδα δουλεύει! Μην τα μπερδεύουμε λοιπόν και μην τα γυρίζουμε όλα όπως μας συμφέρει! Τα καταστήματα δεν χρειάζεται να ανοίγουν τις Κυριακές. Ότι χρειάζεσαι μπορείς να το αγοράσεις όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Τόσα χρόνια πώς μπορούσες; Τι στο καλό δηλαδή είναι τόσο επείγον να αγοράσεις από τα jumbo (τυχαία επιλογή) Κυριακάτικα, που δεν μπορείς να το πάρεις την Δευτέρα; Δεν λείπει ο χρόνος για ψώνια από τους καταναλωτές, αλλά άλλα πράγματα. 

Εγώ προσωπικά θα αντισταθώ όσο μπορώ σε αυτό το μέτρο που θεωρώ απάνθρωπο. Δεν πρόκειται ούτε έξω από κατάστημα να περάσω Κυριακή! 

Αχ η Κυριακή, η Κυριακή.... Να 'τανε πιοοοοοοο μεγάααααααααααααληηηηηηηηηηηηηηη ..... τραγουδούσε η Αλίκη και δεν είχε άδικο. 





15 σχόλια:

  1. Αχ αυτό το τρέξιμο της μάνας Μαρία μου! Πόσο περιγραφικά το αποτυπώνεις. Και οι Κυριακές, πόσο γλυκιές είναι με τους ανθρώπους σου. Ανθρώπινες βρε αδερφέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να πάρεις δύναμη να αντιμετωπίσεις την εβδομάδα που έρχεται !
      Φιλιά

      Διαγραφή
  2. Ξεκίνησα να διαβάζω και άθελά μου χαμογελούσα γιατί σκεφτόμουν "αχ και να έπρεπε να ξυπνήσεις στις 2 και τις 3 την νύχτα".. και λίγο πιο κάτω μου απάντησες λες και τό' ξερες.. ναι, έχει και το 6,30 την βαρβατίλα του και όχι.. δεν χρειάζεται τα μαγαζιά να είναι ανοιχτά τις Κυριακές γιατί η Κυριακή είναι η μέρα του Θεού (κι ας γελάσουν ειρωνικά κάποιοι)..
    Το επόμενο Σάββατο λέω να κατέβω κέντρο να ψωνίσω μαλλιά, μ' έχει πιάσει μια νοσταλγία να πλέξω.. (άκου τώρα τί μπορεί να πάθει ο άνθρωπος!)..
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει να σου πω, ότι όταν έγραψα πως για κάποιους το 6.30 είναι μεσημέρι, εσένα σκεφτόμουν, όπως και όσα πρωινά δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεββάτι. Λέω, σήκω μουλάρα, εκείνη είναι ήδη στην δουλειά και εσύ χουζουρεύεις;;;;;; Τώρα για το ότι θες να αγοράσεις μαλλιά για να πλέξεις, δεν το βρίσκω περίεργο, εγώ το κάνω συνέχεια! Τίγκα το σπίτι στα κουβάρια!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Χαχα Τζίνα μου στην αρχή που διάβαζα κι εγώ λέω μα καλά σε ποιον θα μπορούσε να φανεί το 6:30 μεσημέρι; Κι αμέσως μετά σκέφτηκα εσένα! Αχ Μαρία έχεις δίκαιο η Κυριακή είναι για εκκλησία κι οικογένεια, τουλάχιστον εγώ αυτό κάνω. (Πολυμηχανήματα καταντήσαμε εμείς οι γυναίκες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αυτό που λένε.. πας να πεις τον πόνο σου και βρίσκεις χειρότερα χαχαχαχα!

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Μα να μου λένε ότι όσοι δεν θέλουν να δουλέψουν Κυριακές είναι τεμπέληδες και ότι ο τόπος δεν θα πάει μπροστά αν δεν δουλεύουμε τις Κυριακές; #@#$#@$%$#

      Διαγραφή
  4. Καλά γέλασα πολύ! Ειδικά εκεί με το παρκάρισμα! Βέβαια δεν έχω το ίδιο πρόβλημα αλλά σε καταλαβαίνω! Και αν και δεν έχω το ίδιο πρόγραμμα (εγώ για παράδειγμα δουλεύω και το Σάββατο ως το μεσημέρι) καταλαβαίνω τι είναι για μια μάνα το καθημερινό τρέξιμο! Εύχομαι να καταφέρνεις να κάνεις όσα περισσότερα μπορείς την Κυριακή από αυτά που αναφέρεις γιατί εγώ δεν προλαβαίνω όσα θέλω να κάνω! Ειδικά μας έχει μείνει και διάβασμα....άστα!
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αν δεν ξεκουραστώ Κυριακή είμαι στην τσιτα ολη την βδομάδα λέμε!!!Θυμάμαι Κυριακή παλια στο Κεφαλάρι να βλέπω τις οικογένειες να διασκεδάζουν και εγω να πηγαινω στην δουλεια. Μου ηρθε να βάλω τα κλαμματα. Τωρα πια το αποφευγω αλλα δεν τα καταφερνω παντα. Ομως πληρωνομαι εξτρα, οχι την εκμεταλευση που κάνουν στους υπαλληλους των καταστημάτων. Οσο για την καθημερινότητα ειναι λίγο διαφορετική από την δική σου αλλά με παρόμοια κούραση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Μαρία μου. Απολαυστική η ανάρτησή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ ξυπνάω 6.10.
    Βλέπεις στην Κρήτη το σχολείο απο το σπίτι ήταν 2 λεπτά ενώ τώρα θέλω πάνω απο ώρα. Θα μπορούσα να ξυπνάω και πιο μετά αλλά θέλω να πηγαίνω στο σχολείο χαλαρή και όχι να τρέχω να προλάβω το λεωφορείο όπως βλέπω να κάνουν πολλοί.
    Μα γιατί στην Αθήνα όλοι τρέχουν; Έτσι με αυτά και με αυτά φτάνω στο λεωφορείο 15 λεπτά νωρίτερα και στο σχολείο 20 λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι. Αλλά χωρίς να τρέξω, χωρίς να με απασχολεί αν έχει κίνηση, αν τα φανάρια είναι κόκκινα ( ξέρεις πόσοι ξεφυσάνε μέσα στο λεωφορείο σε κάθε φανάρι;)

    Πάμε τώρα στα υπόλοιπα. Επειδή δεν έχω παιδιά και έχω και ένα σύζυγο που με βοηθάει στα παντα έχω άφθονο ελεύθερο χρόνο μέσα στην εβδομάδα.
    Το Σαββατοκύριακο είναι βέβαια άλλη φάση....Χουχούλιασμα, όλη μέρα με το σύζυγο , βόλτες , ύπνος κτλ
    Καλά και τις καθημερινές τα κάνουμε αυτά βέβαια....
    Το μόνο που έχει αλλάξει πολύ είναι η ώρα του ύπνου. Εκεί που κοιμόμουν 1+ τώρα μπορεί στις 10.30 να με πάρει ο ύπνος. Το καλό σε αυτό είναι πως πάντα 6.10 που χτυπάει το ξυπνητήρι έχω χορτάσει ύπνο...

    Οσο αφορά τις Κυριακές θα συμφωνήσω 100% μαζί σου. Δεν πάω στα μαγαζιά απο άποψη. Στεναχωριέμαι που βλέπω άλλους να ψωνίζουν και πολύ θα ήθελα να έρθει και η δικιά τους η σειρά να δω τι θα λένε μετά.

    Την εβδομάδα που πέρασε είπα σε μια συνάδελφο που είναι σύμφωνη με το μέτρο πως θα ήταν τότε σωστό να ανοίγουν και τα σχολεία. Οχι για μάθημα αλλά για φύλαξη. Να κρατάς τα παιδιά για να πάνε οι γονείς για ψώνια...Δε μίλησε....
    Και επειδή μου ανέφερε τους πυροσβέστες, τους γιατρούς και τα γκαρσόνια ...Οταν επέλεγαν το επάγγελμα αυτό ήξεραν τις συνθήκες. Ο άλλος όμως ο υπάλληλος δε το ήξερε...

    Αυτά!!!
    Σου έγραψα πάρα πολλά, κοντεύω να κάνω ανάρτηση.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρια μου..τι να πω. Οτι δεν συμπασχω? Μια απο τα ίδια. Όταν έρχεται το βραδυ της Κυριακής θέλω να βάλω τα κλάματα στην κυριολεξία...Αχωνευτη αυτή η Δευτερα. Με τίποτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. και πολύ καλά κάνεις Μαρία μου που δεν πηγαίνεις στα εμπορικά τις Κυριακές σουρμαλώντας και τα παιδιά μαζί. Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα να κάνει καποιος εκείνη τη μέρα, όπως μια βόλτα στη φύση, μια εκδρομή ή απλά να κάτσει σπιτι να χουχουλιάσει και να χαρεί την οικογένεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........