Η αξία της Κυριακής για μια εργαζόμενη μαμά !!!

Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή.... κάθε μέρα - ίδια μέρα. Ξυπνητήρι στις 6.30 π.μ. Μπορεί μάλιστα να έχω ξυπνήσει από μόνη μου λίγα λεπτά πριν ακουστεί ο γνώριμος ήχος ...... και να εύχομαι "αχ να είναι ακόμη η ώρα 4.30 ή 5.00..... να έχω ακόμα μια ωρίτσα ή δύο για ύπνο.... κάνε Θεούλη μου να μην είναι 6.25 η ώρα" και μέχρι να ολοκληρώσω τη σκέψη μου.... μπιιιπ..... μπιιιιπ.... μπιπ..... το στριμμένο ξυπνητήρι χτυπάει και κάθε ελπίδα για λίγο ύπνο ακόμη βουλιάζει εκεί, ανάμεσα στο μαξιλάρι μου και το κομοδίνο.

Ναι, ναι το ξέρω πως το 6.30 για κάποιους είναι σχεδόν μεσημέρι. Ομολογώ ότι τους θαυμάζω και τους στέλνω όλη μου την αγάπη και την κατανόηση. Έχει όμως και το 6.30 την βαρβατίλα του έτσι;

Χουζουρεύω 5 λεπτά και μετά..... μετά σηκώνομαι και αρχίζει το γνωστό πρωινό τρέξιμο σε όλους. Ετοιμασία πρωινού και κολατσιού για όλη τη φαμίλια, ξύπνημα τέκνων, διαιτησία στους καυγάδες τους, (μα πού την βρίσκουν την όρεξη πρωί - πρωί;;;;), ετοιμάζομαι κι εγώ στα γρήγορα και κάθε πρωί σκέφτομαι πως "αύριο θα σηκωθώ 5 λεπτά νωρίτερα για να προλάβω να βαφτώ λιγάκι, που είμαι πιο χλωμή και από τον τοίχο στο χολ, που τώρα που το σκέφτομαι πάλι τον γέμισαν δαχτυλιές και θέλει καθάρισμα....". Αλλά ποτέ δεν σηκώνομαι 5 λεπτά νωρίτερα, γιατί όταν χτυπάει το ξυπνητήρι, θέλω 5 λεπτά χουζούρι ακόμη.... Φαύλος κύκλος....

Και αφού τους αφήσω στο σχολείο, κάθομαι κάτω από το σπίτι γύρω στα 5 λεπτά, με τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο χέρι, προσπαθώντας να θυμηθώ που στο καλό παρκάρισα το προηγούμενο απόγευμα, γιατί έτσι όπως βιαζόμουν για  να προλάβω να πάω την μικρή στο μπαλέτο, το άφησα... κάπου κοντά στο σπίτι..... φαντάζομαι..... και ..... delete (γελάστε ελεύθερα, δεν θυμώνω εγώ....). Τελικά θυμάμαι, σκέφτομαι πως μάλλον προς το παρόν έχω γλυτώσει το αλτσχάιμερ και η συνέχεια είναι λίγο - πολύ γνωστή. Τυπική ημέρα μιας εργαζόμενης μαμάς. Από αυτές που γύρω στις 11.00 το βράδυ, θέλεις και να πας να πέσεις ξερή για ύπνο, αλλά θέλεις και μια ωρίτσα δική σου - μόνο δική σου. Να δεις τηλεόραση, να κάνεις μπάνιο, να γράψεις στο blog, να κάνεις ότι θέλεις βρε αδερφέ, χωρίς να σε διακόψει κανείς!  

Ακόμα και το Σάββατο που δεν δουλεύω, ξεκινάω από το πρωί έναν αγώνα δρόμου να προλάβω να κάνω όλες τις δουλειές που δεν βρίσκω χρόνο να κάνω μέσα στην εβδομάδα. Και φτάνει το Σαββατόβραδο και πάλι το μόνο που θέλω, είναι να κάαααααααααααααααααααατσω στον καναπέ και να μην κουνήσω ρούπι! Να δω ελληνικούρες στην τηλεόραση (έτσι κι αλλιώς δεν δείχνει και τίποτα καλύτερο). Πού οι εποχές προ τέκνων, που δεν υπήρχε περίπτωση Σάββατο βράδυ να μείνουμε μέσα στο σπίτι!

Αλλά, είπαμε. Αυτά από Δευτέρα μέχρι Σάββατο..... Την Κυριακή όμως..... όλα είναι αλλιώς !!!!

Έχει την δικιά της χάρη η Κυριακή. Ξυπνάω ότι ώρα θέλω και χουζουρεύω κάτω από τα σκεπάσματα. Μπορεί να δω και λίγο Τομ και Τζέρυ αγκαλιά με τα πιτσιρίκια.... όοοοοοοχι ότι μου αρέσει κι εμένα, (τσ τσ τσ..... μεγάλη γυναίκα και σοβαρή...γκουχ....γκουχ......) αλλά να μωρέ...... για να κάνουμε αγκαλίτσες με τα μικρά (παραδέξου το επιτέλους.... σου αρέσει κι εσένα ο Τομ και Τζέρυ !!!). 

Όταν σηκώνομαι, φτιάχνω καφέ και μπορώ να τον πιω ζεστό, χαζεύοντας στον υπολογιστή, ή πλέκοντας ένα περίτεχνο σάλι, ή παίζοντας επιτραπέζια, ή μαγειρεύοντας το αγαπημένο μου (τους) φαγητό, ή απλά κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο. Ή μπορεί να τον πιω στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας μια βόλτα (ευκαιρία αφού πάντα όταν πηγαίνουμε βόλτα οδηγεί ο σύζυγος). Δεν έχει σημασία, είναι Κυριακή.

Είναι Κυριακή και μπορώ να μιλήσω στο τηλέφωνο με τις φίλες μου, να διαβάσω λίγες σελίδες από εκείνο το βιβλίο που πιάνει σκόνη πάνω στο τραπεζάκι όλη την εβδομάδα, να παίξω με τα κουβάρια μου, να κοιμηθώ το μεσημέρι, να δω μια εκπομπή μαγειρικής στην τηλεόραση και να ξεχάσω και σίδερο και καθάρισμα και όλα! Άντε να τους βοηθήσω λιγάκι να διαβάσουν τα μαθήματά τους, να μαγειρέψω και να σουλουπώσω την κουζίνα! Αυτά! 

Γι' αυτό και δεν συμφωνώ με το να είναι ανοιχτά τα καταστήματα και τις Κυριακές. Η Κυριακή είναι για την οικογένεια. Είναι για να ξεκουράζεσαι, να αδειάζει το μυαλό σου, να νιώθεις λίγο άνθρωπος! Να κάνεις αγκαλιές, να πηγαίνεις στην εκκλησία, να βλέπεις τους δικούς σου ανθρώπους, να τρως μεσημεριανό με την οικογένειά σου. Ναι, σίγουρα υπάρχουν επαγγέλματα που εργάζονται και τις Κυριακές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να περάσει σε όλους. Ο γιατρός ας πούμε, τι θα σου πει; Είναι Κυριακή σήμερα και δεν μπορώ να σε δω, έλα αύριο; Ή ο πυροσβέστης θα αφήσει την φωτιά να καίει για να την σβήσει από Δευτέρα; Και τα εστιατόρια, δουλεύουν κατά κύριο λόγο Σαββατοκύριακα, γιατί τότε μπορεί ο κόσμος να πάει μια βόλτα, μεσοβδόμαδα δουλεύει! Μην τα μπερδεύουμε λοιπόν και μην τα γυρίζουμε όλα όπως μας συμφέρει! Τα καταστήματα δεν χρειάζεται να ανοίγουν τις Κυριακές. Ότι χρειάζεσαι μπορείς να το αγοράσεις όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Τόσα χρόνια πώς μπορούσες; Τι στο καλό δηλαδή είναι τόσο επείγον να αγοράσεις από τα jumbo (τυχαία επιλογή) Κυριακάτικα, που δεν μπορείς να το πάρεις την Δευτέρα; Δεν λείπει ο χρόνος για ψώνια από τους καταναλωτές, αλλά άλλα πράγματα. 

Εγώ προσωπικά θα αντισταθώ όσο μπορώ σε αυτό το μέτρο που θεωρώ απάνθρωπο. Δεν πρόκειται ούτε έξω από κατάστημα να περάσω Κυριακή! 

Αχ η Κυριακή, η Κυριακή.... Να 'τανε πιοοοοοοο μεγάααααααααααααληηηηηηηηηηηηηηη ..... τραγουδούσε η Αλίκη και δεν είχε άδικο.