Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

Το δικαίωμα του να μην είσαι καλά!

Αυτή την ανάρτηση ήθελα να τη γράψω εδώ και πολύ καιρό. Δεν ήξερα όμως πως να το κάνω, έτσι ώστε να μην είναι πολύ δυσάρεστη και να μην βγάλει αίσθημα γκρίνιας, ζήλιας και μιζέριας! 

Οταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το ιστολόγιο, αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο, ήταν το τι θα γίνει εάν κάποια στιγμή δεν έχω τι να γράψω.... Στην πορεία, αυτό έγινε "τι θα γίνει εάν δεν έχω κάτι ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ να γράψω. Βλέποντας τις περισσότερες αναρτήσεις σε φιλικά και αγαπημένα blogs να είναι γεμάτες ενθουσιασμό για ταξίδια, εκδρομές, πάρτι, γιορτές, υπέροχες κατασκευές, μοναδικές συνταγές, επαγγελματικές προτάσεις και ευκαιρίες κ.λπ., εγώ ένιωσα ότι δεν έχω τίποτα να γράψω. Γιατί έχω 7 χρόνια να πάω κανονικές διακοπές (πόσο Σχοινιά να φωτογραφίσω πια; Πόσο εξωτικό και μαγευτικό να τον περιγράψω;), επαγγελματικά τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο τόσο για εμένα όσο και για τον σύζυγο (βασικά για εμένα δεν τίθεται καν θέμα "επαγγελματικά" το τελευταίο χρονικό διάστημα αφού απολύθηκα....), για τα γενέθλια δεν κάνουμε φοβερά πάρτι με εμπνευσμένο θέμα και προετοιμασία εβδομάδων.

Και κάπου εδώ έρχεται να ταιριάξει ο τίτλος της ανάρτησης! Δεν γίνεται να είσαι πάντα καλά! Ούτε να προσποιείσαι ότι όλα είναι καλά! Γιατί υπάρχουν μικρές οι μεγάλες περίοδοι που τίποτα δεν πάει καλά! Τίποτα όμως! Και το "έλα μωρέ, υπάρχουν και χειρότερα" όχι μόνο δεν σου λέει τίποτα, αλλά σε εκνευρίζει κιόλας! Η σκέψη ότι υπάρχουν άστεγοι δεν θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα όταν έχεις ένα σπίτι να μείνεις, αλλά έχεις γονατίσει να πληρώνεις λογαριασμούς και δεν έχεις τη δυνατότητα να φύγεις ένα διήμερο να αδειάσει το κεφάλι σου.... 

Δεν μπορείς να είσαι καλά και μέσα στο χαμόγελο, όταν μένεις άνεργος σε εποχή οικονομικού πολέμου και η γενιά σου θεωρείται "καμμένη". Βέβαια όποιος δεν έχει μείνει ξεκρέμαστος τη στιγμή που από τη δουλειά του εξαρτάται το εάν θα έχουν τα παιδιά του να φάνε ή να ντυθούν, δεν μπορεί να καταλάβει τον φόβο σου, την πίκρα σου και την απελπισία σου.... Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν είσαι καλά και σε λέει απλά γκρινιάρη....

Δεν μπορείς να είσαι καλά, όταν η ζωή σου έχει γεμίσει ασφυκτικά από "πρέπει" και δεν υπάρχει καθόλου χώρος για "θέλω"....

Δεν μπορείς να είσαι καλά, όταν από τα πρώτα λεπτά που θα κάτσεις να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί, θα θυμηθούν όλοι -μα όλοι- να σου ζητήσουν κάτι, να σε ρωτήσουν κάτι, να σου θυμίσουν κάτι ακόμα που "πρέπει" να κάνεις.....

Δεν μπορείς να είσαι καλά, όταν έχεις δεκάδες ιδέες για δημιουργία, αλλά καθόλου ευκαιρίες να τις πραγματοποιήσεις.... 

Και στην τελική, δεν μπορείς να είσαι καλά, απλά και μόνο γιατί έτσι πρέπει. Γιατί "εάν εσύ δεν είσαι καλά και δυνατή, θα καταρρεύσουν και όλοι οι άλλοι.....". Κάποια στιγμή έχεις το δικαίωμα να λυγίσεις, να πεις "δεν είμαι καλά" και να απαιτήσεις να σε στηρίξουν οι άλλοι. Ή τουλάχιστον να σε αφήσουν στην ησυχία σου, μέχρι να νιώσεις καλύτερα....

Για εσένα λοιπόν που διαβάζεις αυτές τις γραμμές και ίσως σκέφτεσαι "η Μαρία πάλι γρινιάζει και κλαψουρίζει" ή "τι αχάριστη που είναι, άλλοι δεν έχουν σπίτι να μείνουν και αυτή ονειρεύεται διακοπές" έχω να πω:

Ναι, νιώθω ευγνώμων και τυχερή που έχω ένα σπίτι να μείνω, που ο ένας από τους δυο μας έχει δουλειά, που για ένα χρονικό διάστημα θα έχω το ταμείο ανεργίας, που εγώ, ο σύζυγος και τα παιδιά είμαστε υγιείς, που είμαστε αγαπημένοι και μαζί, σε παρακαλώ όμως, μην μου λες ότι δεν είναι σωστό να θέλω και κάτι περισσότερο για να νιώσω καλά..... Δεν μου φτάνει η απλή επιβίωση, θέλω ΖΩΗ !!!




23 σχόλια:

  1. αχ ρε Μαράκι...λες και διαβάζεις το μυαλό μου...μέρες τώρα θέλω να γράψω κάτι αντίστοιχο,αλλά φοβάμαι πως θα μου βγει μια γκρίνια και μια μιζέρια...ναι είμαστε καλά..ναι είμαστε υγιείς..αλλά αυτό που λες...ζούμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαράκι μου είσαι μέσα στο μυαλό μου!
    Πόσο με εκνευρίζει αυτό το υπάρχουν και χειρότερα.
    Και ναι! Έχεις, έχω, έχουμε κάθε δικαίωμα να είμαστε πεσμένες, εκνευρισμένος, χάλια.
    Όχι αλλά καλούπια ακόμα και στο πως θα νιώθουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχω νιώσει άπειρες φορές την ίδια απελπισία, φαντάζομαι πως όλοι το έχουμε ζήσει. Όμως μπορείς να γράφεις ΚΑΙ αυτό. Εδώ μέσα είναι ο χώρος σου, είναι το "σπίτι" σου και είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου να γράφεις ό,τι θέλεις. Ε, και αν κάποιοι πουν ότι γκρινιάζεις εσένα σκασίλα σου.. ας τα μαζέψουν και ας πάνε αλλού να διαβάσουν αυτά που γουστάρουν! Φιλί Μαράκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία έχεις κάθε δικαίωμα να αισθάνεσαι έτσι!Και το δικαίωμα να το εκφράζεις επίσης!Γιατί όσο δυνατή και αν είσαι κάποια στιγμή πρέπει να εκφράσεις το παράπονο σου,τη γκρίνια σου αν θες αλλά κυρίως το δικαίωμα σου να ζητάς περισσότερα στη ζωή!
    Εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου να έρθουν αυτά που ζητάς το συντομότερο δυνατό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρακι μου εδω ειναι η δικη σου γωνια και μπορεις να μοιραζεσαι οτι θες.. Καθολου γκρινιαρα ή αχαριστη δεν ακούγεσαι.. Φανταζομαι ποσο δυσκολα ειναι τα πραγματα.. ιδιως με εναν κακοπληρωμενο εργαζομενο και δυο παιδια που μεγαλώνουν και θελουν κι εκεινα ενα σωρο πραγματα.. Συν ολοι οι λογαριασμοι... Και ναι υπαρχουν και χειροτερα γι'αυτο και ειμαστε ευγνώμονες για οσα εχουμε... Αλλά... Αυτο δεν ειναι ζωη..επιβιωση ειναι.. Μακαρι να γινουν καλυτερα τα πραγματα... Κι οτι χρειαστεις μη διστασεις... Ακομα κι αν ειναι απλα για να ξεσπασεις.. Ειμαστε εδω να ξερεις.. πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οχι δεν μπορεις να φανταστεις πως νιωθω που διαβαζω οτι υπαρχει κ αλλος που νιωθει ετσι.... Σε ευχαριστω κ περαστικα μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εχεις απολυτο δικιο! Δεν ειναι ολα ροδινα και εχεις καθε δικαιωμα να μην εισαι καλα. Και δεν ειναι γκρινια! Το αντιθερο μαλιστα ειναι κραυγή για βοήθεια και κατανοηση. Ευχομαι να βρεις την γαληνη και την ζωη που αναζητας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Από όσα διαβάζεις, ακούς και βλέπεις κράτα τα μισά. Τα υπόλοιπα είναι παραμυθιάσματα. Άδολα μεν, παραμυθιάσματα δε. Γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη εκεί έξω να κοροϊδέψουμε ακόμη και τους εαυτούς μας. Ποτέ δεν είναι τα πράγματα αυτά που λένε ότι είναι ή αυτά που φαίνονται. Και το δεύτερο που ήθελα να σου πω είναι πως επειδή ποτέ δεν πρόκειται κανείς να σε καταλάβει
    (ακόμη κι αν έχεις περάσει τα ίδια), κάνε ό,τι σου αρέσει, όπως σου αρέσει, μίλα και γράφε όπως τη βρίσκεις και μην ασχολείσαι με τους άλλους. Έναν καλό κι αληθινό φίλο να έχεις, εκτός από τη στήριξη της οικογένειάς σου, και όλα είναι αντιμετωπίσιμα. Είναι μια ωραία περίοδος ξεκαθαρίσεων, που θα σου δώσει την ευκαιρία να δεις ποιοι άνθρωποι είναι πραγματικά κοντά σου και σ΄αγαπούν αληθινά. Όλες οι υπόλοιπες φιλίες και σχέσεις γενικότερα είναι περιττές κοινωνικότητες που θα είναι κοντά σου όσο εσύ έχεις να τους δίνεις (γέλιο, κέφι, τους καλύπτεις ανασφάλειές του, κ.α.). Όταν πια δε θα έχεις ή δε θα θέλεις να δώσεις άλλο, τότε θα την κάνουν σιγά-σιγά. Είναι υπέροχη περίοδος, γιατί αν την πιάσεις σωστά θα ξεκαθαρίσεις πολλά πράγματα και μετά θα είσαι πιο συνειδητοποιημένη στα πάντα. Αντέδρασε όπως σου αρέσει, γιατί η αυθεντικότητα του εαυτού σου είναι και θα είναι πάντα η μόνη σταθερά στη ζωή σου και η οποία θα σε καθοδηγεί σωστά όταν μάθεις να την εμπιστεύεσαι. Ευχές σου στέλνω. Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαρία όπως κατάλαβες ήδη πολλοί αισθάνονται όπως εσύ! Και εγώ αισθάνομαι έτσι αρκετές φορές. Διάβασα το σχόλιο της Ελίνας και συμφωνώ μαζι της. Είναι περίοδος δύσκολη και απαιτητική αλλά μέσα από αυτό το βίωμα θα γίνουν ξεκαθαρίσματα. Όσο για τα πάρτι και τις διακοπές κλπ.ο καλός γονιός δεν μετράει από αυτά! Το παιδί δεν το νοιάζει που θα το πας σχοινιά για 8η Χρόνια, θα εκτιμήσει όμως και θα κρατήσει σαν πολύτιμη ανάμνηση τις βουτιές που θα κάνετε μαζί! Οι γονείς μου δεν με πήγαν ποτέ στην Χαβάη ούτε μου έκαναν σουπερ θεματικά πάρτυ, θυμάμαι όμως με νοσταλγία τις διακοπές στην Εύβοια και την γεύση από την τούρτα που μου έφτιαχνε η μαμά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαράκι δεν είσαι μόνη. Και εγώ έτσι αισθάνομαι, καποιες φορές για μικρό και άλλες για μεγαλύτερο διάστημα. Ναι, δεν φτανει η απλή επιβίωση γιατί είμαστε άνθρωποι με "θέλω" και όνειρα. Καμια μαμά δεν είναι πάντα καλά, και αν αυτό δείχνει προς τα έξω τοτε ψεύδεται μέσα της. Θα συμφωνήσω με τη Μάχη πως αυτο που μετρά ειναι οι στιγμές για τα παιδιά, οι αναμνήσεις, οπου κι αν χτίζονατι αυτες. Κουράωιο και δύναμη, δεν εισαι μονη 😊

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έχεις απόλυτο δίκιο! Η χειρότερη κατάντια μέσα στη σημερινή πραγματικότητα είναι να σουλατσάρουν από μπροστά σου όλα τα "θέλω" που μπορεί να φανταστεί κανείς κι εσύ να ζεις αγκαζέ με τα πρέπει. Κι είναι κι αυτό το άτιμο το διαδίκτυο που δεν ξέρω τι ρόλο βαράει τελικά. Έχεις δικαίωμα να μην είσαι καλά. Σήμερα κι εμένα με πήρε από κάτω με αυτά τα ατελείωτα πρέπει. Νομίζω ότι αυτοί που καταλαβαίνουν ακριβώς αυτό που νιώθεις είναι πιο πολλοί από αυτούς που δεν καταλαβαίνουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαρακι μου, δεν εκφράζεις τίποτα κακό. Προτιμώ να ακούω και να διαβάζω πώς πραγματικά αισθάνεσαι εσύ ή κάποιος άλλος, παρά τα παραμύθια (μην πιστεύεις και απόλυτα όλα όσα βλεπεις/ακους/διαβαζεις).... Κόντεψα να πάθω κατάθλιψη πέρσι νιώθοντας όπως εσύ. Είπα στοπ. Και ναι σου/μας αξίζει Ζώη ρε γαμωτο. Όχι επιβίωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πόσο απολαμβάνω να σε διαβάζω-ακομα και όταν "γκρινιάζεις"... Η ζωή είναι μια μικρη απαιτητική μεγαιρα- έμεις όμως την έχουμε κάνει εν μέρη έτσι. Είμαστε πολύ αυστηροί με τον εαυτό μας θες, θες που μεγαλώνουμε και συνειδητοποιουμε πως δεν τα καταφέραμε ακριβώς όπως ονειρευομασταν στην ζωή μας, θες που η ρουτίνα είναι άτιμο πράγμα... Το μυστικό είναι η οπτική μας σε όλο αυτό... Και επειδή σε παρακολουθώ χρόνια, με αυτές τις μικρές κοινοποιήσεις σου στην σελίδα σου- με τις μικρές στιγμές σας, τις δημιουργικές στιγμές σου- νομιζω την έχεις μια χαρά αυτή την οπτική - απλά σε έπιασε το παράπονο και ποιον δεν πιάνει.. Το να ζεις λοιπόν είναι να εξακολουθείς να πηγαίνεις διακοπές έστω και για όγδοη συνεχόμενη χρονιά στο ίδιο μέρος. Να παίζεις με τα παιδιά σου, να γελάτε, να χτίζετε αναμνήσεις - η αλμύρα και η αγάπη έχουν παντού την ίδια γεύση. Τα γενέθλια είναι μοναδικά γιατί θυμόμαστε πάντα την μοναδική εκείνη στιγμή που η ζωή μας άλλαξε για πάντα - όλα τα πάρτι υπερπαραγωγες είναι δική μας ανάγκη όχι των παιδιών. Αυτά θα είναι ευτυχισμένα αν τα ξυπνήσουμε σε ένα δωμάτιο γεμάτο μπαλόνια και πάστα με μερικά κεριά απάνω. Θα θυμούνται αυτή την αγκαλιά μας, το φιλί μας, το "ομορφυνες την ζωή μου από την στιγμή που σε είδα" Την όχι τέλεια τούρτα που μόνη όμως παλεύεις να φτιάξεις. Τώρα στο κομμάτι του blogging, να γράφεις ότι θες χωρίς να σε αφορούν οι άλλοι. Ωστόσο, τι σε σταματάει από το να γράφεις πως ένιωσες σε κάθε διακοπές στον Σχοινιά - τι άλλαξε από πέρσι, τι σσ εμποδίζει από το να παγώσει στον χρόνο τα δικά σας γενέθλια, ακριβώς όπως είναι - τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν θα είναι υπέροχα στα μάτια μου; Ότι δεν θα με κάνουν να σκεφτώ διπλά πριν διοργανώσω ακόμα μια άσκοπη υπερπαραγωγή; Είσαι υπέροχη, να γράφεις πιο συχνά ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ο συγγραφέας του μικρού πρίγκηπα είναι η αποθέωση του ναρκισσισμού της εξιδανίκευσης και της κατάθλιψης. Όλα αυτά πάνε μαζί. Με εξαίρεση φυσικά κάποια πολύ ωραία διδακτικά μηνύματα. Και ο συγγραφέας αν έχετε διαβάσει και τα άλλα του βιβλία είναι εύκολο να καταλάβετε ότι απλά αυτοκτόνησε με το αεροπλάνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μαρία μου περνάω την ίδια φάση στο blogging, στο σπίτι επικρατεί μία μέση κατάσταση. Αλλά να σου πω την αλήθεια αυτό το "το υπάρχουν και χειρότερα" εμένα με κρατάει. Π.χ όταν είχα τη μικρή στο νοσοκομείο με πνευμονία και όλοι μου έλεγαν πωπω τι πάθατε εγώ σκεφτόμουν πως εκείνη τη στιγμή παιδάκια είναι ατο νοσοκομείο ή πεθαίνουν από καρκίνο...
    Και τι έγινε που δεν κάνουμε θεματικά πάρτυ μπορεί κάποια στιγμή να κάνουμε. Ας ζήσουν και χωρίς διακοπές, είμαι 26χρονών και δεν έχω πάει ΠΟΤΕ, αλλά πήγαινα ρ μήνες στο χωριό που δεν συγκρίνονται με καμία θάλασσα. Η μόνη εξωσχολική δραστηριότητα που έκανα πέρα από τα αγγλικά ήταν ένα χρόνο πιάνο. Αν δω ότι τα παιδιά μου έχουν ταλέντο σε κάρι θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να τα βοηθήσω όχι όμως να τα στείλω σε μπαλέτα καράτε ζωγραφική, θεατρικό παιχνίδι, τσουβσλοδρομίες και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο μόνο και μόνο επειδή πάνε όλα τα άλλα παιδάκια. Δεν υα τοτς πάρω τα πιο μοδάτα και ακριβότερα ρούχα και παπούτσια ας "βολευτούμε" με κάτι φθηνότερο.
    Εννοείται ότι δεν πρέπει να στεκόμστε στην απλή επιβίωση αλλά να βρίσκουμε τρόπους να την κάνουμε καλύτερη και πίστεψέ με αυτό μερικές φορές είναι τελείως ανέξοδο. Βέβαια πάντα με τα στάνταρ του καθενός. Για εμένα πχ με ανεβάζει ψυχολογικά να πάω μία βόλτα στο δάσος, τον άλλον να αγοράσει την ακριβότερη τσάντα....
    Θα το σταματήσω εδώ γιατί μακρυγόρησα αλλά νομίζω έπιασες το νόημα και μου έδωσες τροφή για σκέψη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δεν μπορώ να εκλάβω αυτά τα λόγια σαν γκρίνια ή μιζέρια, είναι λογικό να θέλεις ζωή, στην αντίθετη περίπτωση τα πράγματα δεν θα πήγαιναν καλά, θα σήμαινε ότι έχεις παραιτηθεί από τα θέλω σου. Δυστυχώς είμαστε πάρα πολλοί αυτοί που απλά επιβιώνουμε και σαν γυναίκες πάντα τα θέλω των άλλων έχουν προτεραιότητα, σκεφτόμαστε ακόμη και κείνο το έξτρα κουβάρι, να το αγοράσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Γλυκιά μου Μαρία μετά το μαύρο να θυμάσαι έρχεται το άσπρο, το φως. Ότι κατεβαίνει μετά ανεβαίνει νόμος της φυσικής.Έχεις τα δίκια σου , είναι φυσιολογικό γιατί είσαι άνθρωπος. Εγώ σαν μότο έχω το "υπάρχουν και καλύτερα" και κοιτώντας τα σκυλιάζω να τα πετύχω. Θα μου πεις πως όμως. Με πολύ πείσμα όλα θα γυρίσουν. Κοίτα ψηλά και θετικά και όλα θα πάνε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις.Με κούρασε το ψεύτικο χαμόγελο.Θέλω και εγώ κάποιες μερες αντί το ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ να ουρλιάξω ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΣΗΜΕΡΑ.Μπράβο σου που το έβγαλες έστω κι εδώ.Κουράγιο και εύχομαι καλύτερες μέρες για όλους μας. Δήμητρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μαρια μου φυσικά κι έχεις το δικαίωμα να πεις " ε δεν ειμαι καλά" όπως όλοι μας και μπράβο σου που το κανεις! Ίσως μέσα απ αυτή τη διαδικασία να δυναμώσει περισσοτερο η οικογένεια σου και να έρθετε ακομα πιο κοντά. Η ανάρτηση σου ειναι τροφή για σκέψη κι όχι γκρινιαρικη, να γράφεις πιο συχνά! Σε φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Η ζωή είναι μια τέχνη που λίγοι γνωρίζουν και, όπως κάθε τέχνη, έχει τα δικά της μυστικά! Αν δεν μάθεις να ανακατεύεις σωστά τα χρώματα δεν μπορείς να ζωγραφίσεις και αν δεν μάθεις τις βελονιές στο κέντημα δεν μπορείς να κεντήσεις! Για να είσαι καλά συνεχώς θα πρέπει, ανάλογα με τα κέφια της ημέρας, με το που θα ξυπνήσεις, να διαμορφώνεις και τις σκέψεις σου. Αμα δεις, στο δρόμο όπου οδηγείς, στροφή πρέπει να στρίψεις το τιμόνι, έτσι δεν είναι; Ακριβώς έτσι λειτουργεί και η διάθεση.Όταν διαπιστώσεις ότι η κακή διάθεση σε κατακλύζει στρίψε το τιμόνι, όχι στα υλικά αγαθά και αποκτήματα, αυτό δεν πιάνει και το αναφέρεις ήδη, αλλά σε μια δράση που θα σου αρέσει. Μην ανησυχείς για τα πρέπει ή τον χρόνο, αυτός θα σε περιμένει και τα πρέπει θα λουφάξουν στα υπόγεια. Η εγγενής τάση του ανθρώπου προς την ικανοποίηση θα σου αλλάξει τη διάθεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Που είναι τώρα η γραφουσα την παρούσα ανάρτηση; Εύχομαι να είσαι καλά.. Κι αν δεν είσαι..εσυ να σαι καλά!

    "Μπομπιρες εν δράσει "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Lovely blog. Thanks for sharing with us.This is so useful.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........