Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Γράμμα στον γιο μου ....

Πριν λίγο μπήκα στο σαλόνι για να κλείσω τα παράθυρα και η ματιά μου έπεσε πάνω σε αυτό που εδώ και 15 μέρες έχουμε στολισμένο πάνω στο σύνθετο. Το απολυτήριο σου από το Δημοτικό Σχολείο. Έμεινα να το κοιτάζω.... Κόλλησα στην λέξη με τα μεγαλύτερα και εντονότερα γράμματα... "απολύεται". Απολύεται από το Δημοτικό Σχολείο και εγγράφεται στο Γυμνάσιο !!! Ποιος; Ο γιος μου; Το δικό μου το παιδί; Σοβαρά τώρα; Μα πως;;; Πότε έγινε αυτό; Εσύ μέχρι χθες έφτιαχνες φανταστικά ζωάκια και αεροπλανάκια από πλαστελίνη. Τόνοι πλαστελίνη έχουν περάσει από τα χέρια σου. Είμαι σίγουρη ότι ακόμα υπάρχει ένα κουτί από δαύτη σε κάποιο σημείο του σπιτιού.... Και περιμένει να μου φτιάξεις μικρά γιασεμιά για την γιορτή μου και αλλήθωρα γατάκια να βάλω πάνω στο κομοδίνο μου.... Και δεινόσαυρους με τεράστιες ουρές και τρομερά δόντια...., φάλαινες όρκες και σαύρες τρομακτικές !!! 
Ακόμα έχω στην ντουλάπα μου τα γράμματα σου προς τον Άγιο Βασίλη που ζητούσες τον δράκο και το κάστρο των Playmobil. Ναι, αυτό που μου είπες ότι δεν θέλεις πια. Ότι μπορούμε να το χαρίσουμε, όμως εγώ δεν θέλω..... Θέλω να μείνουν όλα εκεί, επάνω στο ράφι. Να τα βλέπω κάθε φορά που μπαίνω στο δωμάτιο. Λες και τα στρατιωτάκια, οι ιππότες και οι ινδιάνοι είναι οι φύλακες. Αυτοί που θα κρατήσουν την παιδικότητά σου και δεν θα την αφήσουν να βγει έξω από το δωμάτιο.... Τόσο καιρό σε περιμένουν εκεί, άλλοι πάνω στα ράφια, άλλοι μέσα στα κουτιά.... Δίπλα και οι αστροναύτες, οι νίντζα και ο πολεμιστές lego. Αυτοί που καθόσουν ώρες ατελείωτες και συναρμολογούσες κομματάκι - κομματάκι. Μα πως στο καλό θυμόσουν όλα αυτά τα χιλιάδες κομματάκια πού ταιριάζουν; Και πως στο καλό ήξερες ότι λείπει από το κουτί εκείνο το μικρό διάφανο πορτοκαλί κομματάκι που είχε διάμετρο 3 χιλιοστά όλη κι όλη και εγώ κατά λάθος το είχα ρουφήξει με την σκούπα ;;;; Πόσο καιρό έχεις να παίξεις με τα lego σου; Να αρπάξεις το τεράστιο κουτί, να το πας στο σαλόνι και με έναν εκκωφαντικό θόρυβο να αδειάσεις όλα αυτά τα κομματάκια στο πάτωμα, για να βρεις αυτά που χρειάζεσαι και να φτιάξεις ένα διαστημόπλοιο;;;

Μεγαλώνεις..... Σιγά - σιγά αφήνεις πίσω σου την παιδική ηλικία, τα παιχνίδια, τους ιππότες, τους ινδιάνους..... Και τον Πήτερ Παν, τα βιβλία με τους δεινόσαυρους και τόσα παραμύθια που διαβάσαμε άπειρες φορές, τα βράδια πριν κοιμηθείς.... Τα χαρίσαμε στην βιβλιοθήκη του δήμου, για να μπορούν να τα πάρουν μικρότερα παιδιά να τα διαβάσουν. (Ολα κι όλα όμως, ο Μικρός Πρίγκηπας και ο Τριγωνοψαρούλης θα μείνουν για πάντα στην βιβλιοθήκη, εντάξει; Και ο Εγωιστής Γίγαντας. Και το Δώρο της Παπλωματούς....) 

Μεγαλώνεις........ Σε χαίρομαι και σε καμαρώνω και θέλω να ξέρεις πως με κάνεις πολύ περήφανη και χαρούμενη. Κι αν καμιά φορά σε μπερδεύω με αυτά που σου λέω, είναι γιατί είμαι κι εγώ μπερδεμένη. Δεν ξέρω πως είναι να έχεις ένα μεγάλο παιδί, μαθαίνω κι εγώ μαζί σου.... Εσύ με έκανες πρώτη φορά μαμά, με εσένα τα βλέπω όλα για πρώτη φορά. Και εσύ θα είσαι για πάντα ο δικός μου μικρός πρίγκηπας. Που θα φοβάμαι μην πληγωθείς, μην απογοητευτείς, μην σε εκμεταλλευτούν..... μην σου κάνουν κακό.... Θέλω να μάθεις τον έξω κόσμο, τον κόσμο των μεγάλων, με ήπιο τρόπο, να ...... προσγειωθείς ομαλά, χωρίς να πονέσεις !!!! Δεν είναι εύκολο ο κόσμος αυτός ξέρεις.... Μην βιάζεσαι να μεγαλώσεις.... Κράτησε λίγο ακόμα αυτές τις στιγμές που θα έχεις σαν παιδί.... Θα έχεις μια ζωή ολόκληρη μπροστά σου που θα είσαι μεγάλος. 


Με αγάπη, η μαμά σου ! 



Υ.Γ. Κοίτα, μην εκμεταλλευτείς αυτήν την στιγμή αδυναμίας που έγραψα αυτές τις σειρές και μου πετάξεις "κι εσύ που το ξέρεις, αφού κι εσύ τώρα μαθαίνεις" όταν θα σου πω ότι "όχι, δεν μπορείς να γυρίσεις στις 12.00, γιατί είσαι μικρός". 

Και κλείσε επιτέλους αυτό το κινητό! Προέκταση του χεριού σου έγινε!!! 

12 σχόλια:

  1. με συγκίνησες! Να τον βλέπεις να μεγαλώνει με υγεία και αγάπη και εσύ να είσαι πάντα δίπλα του βράχος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα τον χαιρεσαι Μαρακι μου!Καλη προοδο να εχει κι αυτος και η μικρη σου.Μεγαλωνουν τα ατιμα γρηγορα....(βλεπε Κωνσταντινα β'λυκειου...(ευτυχως δεν μεγαλωνουμε εμεις!).
    Σε φιλω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αχ αυτό το κινητό!.. ώρες ώρες έχω την αίσθηση πως ζουν μόνο γι'αυτό με τέτοια λατρεία που κοιτούν την οθόνη του όλη την μέρα.. όλη την ώρα!
    να τον χαίρεσαι Μαρία μου.. γουέλκαμ του δε κλαμπ! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επιβεβαιώνω για άλλη μια φορά αυτό που υποψιαζόμουν: πόσο γρήγορα μεγαλώνουν! ο μαχαραγιός θα γίνει 3 και ακόμη δεν ξέρω πως πέρασαν αυτά τα χρόνια! με βλεπω σε πολύ λίγα χρόνια να γράφω τα ίδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τρομακτικά μεγαλώνουν τα άτιμα! Τόσο πολύ που όταν σε ανυποπτες στιγμές διαπιστώνεις την αληθεια τρομαζεις! Να τον χαίρεσαι Μαρια και να τον καμαρωνεις σε οτι ο'τι κι αν κάνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να τον χαίρεσαι Μαρία μου! Μεγαλώνουν πολύ πολύ γρήγορα ναι! Ψες καθώς ξαπλώναμε για να κοιμηθούμε του είπα ακριβώς το ίδιο πράγμα. Να μην βιάεζεται να μεγαλώσει. Είναι ωραίο να είσαι παιδάκι!!! Με κοίταξε παράξενα! Τι λέω σε ένα δίχρονο;!;!;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αχ βρε Μαρακι μου... Συγκινηθηκα κι εγω.... Μεγαλωσε το παλικαρι σου άσχετα που παντα θα ειναι το μωρο σου... Να τον καμαρωνεις να μεγαλωνει και να γινεται ένας υπέροχος ανθρωπος.πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πω πω Μαρία μου πάντα λατρεύω τα κείμενα σου... Πάντα έχω δάκρυα στα μάτια, είτε από τα γέλια, είτε από τα κλάματα... Σήμερα με δυσκολία διάβασα από την θολούρα τις τελευταίες γραμμές... Αχ πόση μαγεία, πόση φοβία, ανασφάλεια, πόσα συναίσθηματα κρύβει η μητρότητα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λάτρεψα την ανάρτησή σου και χαίρομαι που σε διαβάζω ξανά... πόσο τρέμω το πέρασμα του χρόνου δεν λέγεται...να βλέπω την κόρη μου να μεγαλώνει...είναι ευλογία το ξέρω αλλά το τρέμω τόσο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγω παντως τρομοκρατηθηκα. Δηλαδη σε 2 χρονια τερμα τα playmobil; Δεν εχω παιξει ακομα αρκετα μαζι του. Θα τα στησω όλα τωρα που λειπει και υον Αυγουστο που θα γυρισω θα λιωσω να παιζω μαζί τους. Να τους χαιρομαστς Μαρια μου και ας μεγαλωνουν γρηγορα. Αρκςι να μικραινουμε εμεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κάθε φορά που διαβάζω τέτοια ανάρτηση κλαίω, γιατί διαβάζω γραμμένη τη θλίψη μου που τα χρόνια περνούν τόσο μα τόσο γρήγορα και μένουν πίσω μόνο οι στιγμές... Να τον χαίρεσαι. Σε φιλώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Α, να χαθείς... Με συγκίνησες!
    Με το ζόρι βλέπω την οθόνη από τα δάκρυα!
    Να είναι γερό το παιδάκι σου και πάντα μα πάντα ευτυχισμένο!
    ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έλαααα, γράψε κάτιιιιιι κλικ κλικ κλικ κλικ ........