Η ώρα είναι 11.18 το βράδυ... Αν και πολύ κουρασμένη, σκέφτομαι ότι πάλι έχω εγκαταλείψει τούτη εδώ την γωνιά που τόσο αγαπώ, που με χαλαρώνει και με κάνει πότε να βουρκώνω και πότε να χαμογελώ... Πέρασε πάνω από ένας μήνας από τότε που έγραψα δυο λόγια, που μοιράστηκα δύο σκέψεις μου μαζί σας... Τι κρίμα.... γράφω τόσο σπάνια πια.... Και όταν το ξεκίνησα, ήθελα να γράφω όσο πιο συχνά μπορώ. Και πράγματι, μέσα στο μυαλό μου έχω έτοιμες (o.k. σχεδόν έτοιμες...) πάρα πολλές αναρτήσεις. Αλλά κάθε πρωί όταν ξυπνάω λέω "αααα σήμερα θα γράψω" και κάθε βράδυ πριν πέσω ξερή για ύπνο "πάααααλι δεν έγραψα, δεν πειράζει, αύριο όμως οπωσδήποτε !!!".
Απόψε λοιπόν είναι η στιγμή του "οπωσδήποτε".
